Page Text
________________
આર્ય મહાગિરિ અને આર્ય સુહસ્તિસૂરિ
[ ૨૩૧
ધન-ધાન્યથી ભરપૂર ગામ, નગર, ખેડ, કMટ, પુર વગેરે સુંદર હતાં, અને સર્વે લાખોની સંખ્યામાં આ રાજાની આજ્ઞા મસ્તક પર ચડાવનારા હતા. આવા પ્રકારની ઋદ્ધિ-સમૃદ્ધિથી શોભાયમાન ઉભટ રાજ્ય, ધીર એવા તેણે ભવસ્વરૂપ જાણ્યા પછી તણખલાની માફક છેડી દીધું. સર્વ જગતના જીવને ક્ષેમ કરનાર એવી દીક્ષા તેણે ક્ષણમાં ગ્રહણ કરી. આ દેખીને વિતર્ક કરનાર ઈન્દ્ર મહારાજા આ પ્રમાણે ચિંતવવા લાગ્યા કે, “જેમ આ ધન્ય મહાનુભાવે આગળ એમ ચિતવ્યું હતું કે, “કેઈએ પણ ભગવંતને વંદના ન કરી હોય, તે રીતે મારે તેમને વંદન કરવું. તે સર્વે મહાનુભાવપણાના ચરિત્રથી તેમણે પ્રાપ્ત કર્યું. આના કરતાં બીજે કયો આ પ્રમાણે દીક્ષા અંગીકાર કરે? તે શુદ્ધચારિત્રનું સેવન કરી કેવલજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરી નિરુપદ્રવ ફરી ન આવવું પડે એવા નિર્વાણુસ્થાનને પામ્યા. દેવના ઐરાવણ હાથીના અગ્રપદના પગલાના પ્રભાવના કારણે ત્યાર પછી તે પર્વતને લોકો “ગજાગ્રપદક' નામથી સર્વ જગ પર કહેવા લાગ્યા. તેવા પ્રકારના પવિત્ર ક્ષેત્રમાં આર્ય મહાગરિ આચાર્ય સૂત્રમાં કહેલ વિધિ અનુસાર સમાધિપૂર્વક કાળધર્મ પામીને દેવલોકમાં ઉત્પન્ન થયા.
બીજા સુવિહિતોએ પણ પોતાની શક્તિ છુપાવ્યા સિવાય સમ્યગ પણે ચારિત્રમાં પ્રવૃત્તિ કરવી જોઈએ. (૧૭૬)
| નો નમઃ શાયા છે હવે આગળ ૨૦૩ થી ૨૧૧ સુધીની મૂળ ગાથાના અક્ષરાર્થ કહે છે –
આગળ કહેલા આર્ય મહાગિરિ અને આર્ય સુહસ્તી નામના સ્થૂલભદ્રના બે શિષ્ય કહેલા ગુણવાળા હતા. તેમાં પ્રથમ શિષ્ય બીજા આર્યસહસ્તીને ગચ્છનાયક થાપીને જિનક૯૫ સંબંધી ક્રિયા જે ઘણી આકરી હોય છે, તેને અંગીકાર કરી. ધર્મબિન્દમાં તે માટે કહેવું છે કે-“વચનગુરુતા-પ્રભુનાં શાસ્ત્ર-વચન એ જ ગુરુ, અલ્પઉપધિપણું, શરીરની ટાપટીપ–સાફસુફી ન કરવી, શાસ્ત્રમાં કહેલા અપવાદને ત્યાગ, ગામમાં એક રાત્રિ, શહેરમાં પાંચ વિગેરે પ્રમાણે વિહાર કરે, નિયતકાલે જ ભિક્ષાદિ લેવા જવું. ઘણે ભાગે કાઉસ્સગ્ન ધ્યાને રહેવું, દેશના ન આપવી, ધ્યાનમાં એકાગ્રતા રાખવી. વચનગુરુતા અર્થાત્ વચન એટલે આગમ એ જ ગુરુ-ધર્માચાર્યું છે, જેને, તેને ભાવ તે વચનગુરુતા.
અહિં એષણ સાત પ્રકારની ભજન સંબંધી અને પાણી સંબંધી. તેમાં અસંસ્કૃષ્ટ એટલે હાથ કે પાત્ર ખરડાયા સિવાય જે સમગ્ર આપવાનું દ્રવ્ય જેમાં છે, તે પ્રથમા. એથી વિલક્ષણ તે બીજી. જ્યાં પકાવ્યું હોય, ત્યાંથી ઉચકીને બીજા સ્થાનમાં સ્થાપન કર્યું હોય-એવા પ્રકારનું આપવાનું દ્રવ્ય તે વિષયક, તે ઉદધૃત નામવાળી ત્રીજી. તેવા અલ૫લેપવાળા વાલ, ચણ વગેરેને ગ્રહણ કરવારૂપ ચોથી, ભોજનશાળામાં સ્થાપન કરેલી હોય, ત્યાંથી ભજન કરનાર લોકના સ્થાનમાં લાવેલ ભોજન આદિકને ગ્રહણ કરવા,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005153 |
| Book Title | Prakrit Updeshpad Mahagranth Gurjar Anuwad |
| Original Sutra Author | Haribhadrasuri |
| Author | Munichandrasuri, Hemsagarsuri, Lalchandra B Gandhi |
| Publisher | Anand Hem Granthmala |
| Publication Year | 1972 |
| Total Pages | 652 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 20 MB |