Page Text
________________
૩૦૪
જેનર નચિંતામણિ
સ અને અતિ પ્રિય એવા
વાળા ની સાથે કાર અભાવે વાત એ છે
આવી વ્યવસ્થા ઊભી કરી શકે
નહીં તેથી ચીન
નહીં “મનભમરાની ની
ગની દેશી ”ને
હશે. આપણી પાયું હોવાને એક વ્યસર્જન
પરંતુ મધ્યકાલીન ગુજરાતી સાહિત્યનો ઈતિહાસ રચવામાં આવો જ નીકળે છે. દીર્ઘ રચનાઓને અલગ અને પદ એમને ફાળે અનન્ય છે એમાં શંકા નથી.
આદિ લઘુ રચનાઓને એક કૃતિ લેખતાં કેશમાં ૩૦૦૦
જેટલી જૈન અને ૧૦૦૦ જેટલી જૈનેતર કૃતિઓને નિર્દેશ વિશાળ દષ્ટિની જ્ઞાનોપાસના
આવવાનો અંદાજ છે. અજ્ઞાતકક જૈન બાલાવબોધો વિપુલ જૈન જ્ઞાનભંડારોની એક લાક્ષણિકતાની અહીં ખાસ સંખ્યામાં મળે છે એ તો જુદા. બધા જૈન હસ્તપ્રતસંચયની નોંઘ લેવી જોઈએ. એના હસ્તપ્રતસંચમાં તેમ મુદ્રિત ગ્રંથ- યાદી મુદ્રત થઈ નથી–અને કોશ મુદ્રિત સાધનાની સીમામાં સંગ્રહોમાં જનતર કૃતિઓ પણ સંઘરાયેલી મળે. જોતિષ, ૨હી છે – એટલે હજુ થોડું વધુ જૈન સાહિ હાથ આવવાને આયુર્વેદ વગેરે સર્વસામાન્ય રસના વિષયો ઉપરાંત કાવ્ય, પણ સંભાવે રહે છે. કાવ્યશાસ્ત્ર અને અન્ય દશનોના ગ્રંથ પણ ન ભંડારામાંથી એ સાચી વાત છે કે જેને પિતાના સાહિત્યની
મુદ્રિત ગ્રંથ સંગ્રહની યાદીમાં ‘ગીતા', સાચવણીની એક સુદઢ વ્યવસ્થા ઊભી કરી હતી તેથી કુદરતી ઉપનિષદ” જેવા વિભાગો જોવા મળે અને એમાં આ
કે રાજકીય આપત્તિઓએ એમની ગ્રંથસંપત્તિને ખાસ વિષયોનાં જુદી જુદી દષ્ટિએ થયેલાં નિરૂપાવાળા અદ્યતન નુકસાન કર્યું નથી. આ વ્યવસ્થા ઊભી કરવામાં નાની ગ્રંથ પણ હોય. ‘કાન્હડદે પ્રબંધ’ જેવી મધ્યકાલીન ગુજરાતીની
જ્ઞાનરુચિ ઉપરાંત એમની આર્થિક સંપન્નતાને પણ કારણએક અત્યંત નોંધપાત્ર નેત્તર કતિની હસ્તપ્રત જૈન ભંડારમાંથી ભૂત લેખી શકાય. જેનેતો પિતાની સૂઝને અભાવે કે મળી છે. કાજી મહમહનું એક વૈરાગ્યબાધક પદ્ધ અનેક આર્થિક અનકળતાને અભાવે આવી વ્યવસ્થા ઊભી કરી શકો જેન સઝાયસંગ્રહોમાં ‘મનભમરાની સઝાય” તરીકે સમાવેશ નહી તેથી વ્યકિતગત રીતે સચવાતી એમની ગ્રંથસંપત્તિને પામેલું છે, એટલું જ નહીં ‘મનભમરાની દેશી’ને પણ કીટબિક, કદરતી, રાજકીય આપત્તિએના ભેળ બનવું સોલેખ ઉપયોગ જૈન ગુજરાતી સાહિત્યમાં ઠેરઠેર થયેલા છે. પડયું હશે. આપણી પાસે આજે બચ્યું છે તેમાંથી ઠીકઠીક
આને અર્થ એ છે કે જેને ઈતર પરંપરાનું જ્ઞાન વધારે જૈનેતર સાહિત્ય રચાયું હોવાને સંભવ છે. આમ મેળવવામાં અને એના ઇષ્ટ અશેને આત્મસાતુ કરવામાં છતાં જેને એ જ નેતર કરતાં વિશેષ પ્રમાણમાં સાહિત્યસર્જન સંકોચ અનુભવ્યા નથી. વરતુતઃ પોતાની સાહિત્ય પરંપરાને કર્યું હોવાનું માનવામાં કોઈ બાધ જણાતી નથી. એમણે ઇતર પરંપરાનો લાલ લઈને સદ્ધ કરી છે. પ્રાચીન સભા ગુજરાતી સમાજમાં જેનોનું જે 'માણ છે તે ગુજરાતી સાહિત્યમાં જેનેએ હિંદુ પૌરાણિક કથાઓ – જોતાં જૈન સાહિત્યની આ વિપુલતા ખાસ નોંધ પાત્ર બને છે. નળદમયંતીની, હરીન્દ્રની વગેરે નો વિનિયોગ કરેલો છે, લાક્ષણિક જૈનેતર કાવ્યપ્રકારો કે પદ્યકારા-હારી, ગુજરાતી ભાષાસાહિત્યને પ્રારંભ હાલરડું, ગીતા, લાવણી, જકડી, કુંડળિયા, ગઝલ વગેરે –
લ'!, જકડા ક ડોળ, ગઝલ લગ ગુજરાતી ભાષાના સાહિ યનો પ્રારંભ જેનોને હાથે ને અપનાવી લીધા છે તથા ભક્તિમાર્ગ ને જ્ઞાનમાર્ગની થયેલા દેખાય છે. રચનાવષ ધરાવતી સૌથી પહેલી જેન ફત કેટલીક અસો પણ ઝીલી છે. પ્રેમલક્ષણા ભકિતમાં સંભવત શાલિભદ્રસૂરિને “ભરતેશ્વર બાહુબલિ રાસ’ (ઈ. ૧૧૮૫) એવા અનુનય, લાડ, સત, વિરહ વ્યાકુળતાની ભાવી છે, જ્યારે રચનાવષ ધરાવતી સૌથી પહેલી રેતર કુતિ કેટલાંક તીર્થકર સ્તવનમાં જોવા મળે જ છે.
અસાઈતની “હસાઉલી” (ઈ. ૧૩૭૩) છે. વજી સેનસૂરિકૃત આમ રસ્થૂળ રીતે તેમ જ સૂમ રીતે પ્રાચીન ગુજરાતી “ભરતેશ્વર બાહુબલ ઘેર” નું રચનાવર્ષ મળતું નથી પણ સાહિરાની પરંપરાને પોતાની બહણશીલ વિધાયક વૃત્તિથી એ કતિ ઈ. ૧૧૭૦ પૂર્વની રચના હોવાનું જણાય છે. જૈનોએ સાચવી છે ને સમૃદ્ધ કરી છે.
આનો અર્થ એ થયો કે જેની રચના પછી છેક ૨૦૦ વર્ષે
જૈનેતર રચના મળે છે. સાહિત્યની વિપુલતા
પ્રારંભકાળની જેનેતર કૃતિઓ સચવાઈ ન હોય અને મધ્યકાલીન ગુજરાતી સાહિત્યમાં જૈન સાહિત્યની વિપુલતા રચનાવર્ષ વગરની અજ્ઞાતકર્તક “વસંતવિલાસ” જેવી જૈનેતર ઊડીને આંખે વળગે એવી છે. છતાં એને સાચે અંદાજ જણાતી કતિ ડી વહેલી રચાયેલી હોય એમ માનીએ આવવો મુશ્કેલ છે. ગુજરાતી સાહિત્યકોશે તો પારસી, તો પણ ઊગતી ગુજરાતી ભાષામાં રચના કરવાનું પહેલું ખોજા, વિષ્ણુ, સ્વામીનારાયણ, કબીરપંથી આદિ અનેક સાહસ જેન કવિઓએ કર્યું હશે એમ માનવું ચોગ્ય લાગે જનેતર નાના મોટા કવિઓને ખૂણેખાંચરેથી શોધીને બહાર છે. ધર્મ પ્રચારમાં પ્રતિબદ્ધ જૈન મુનિ-કવિઓએ પોતાના આપ્યા છે, તેમ છતાં અત્યારને અંદાજ એ છે કે કોશમાં સમયની લોકભાષામાં સાહિત્યના કરવાનું ઈછયું હોય આશરે ૧૬૦૦ જેટલા જેન કવિઓ અને ૫૦૦ જેટલા એ સ્વાભાવિક છે. પછીથી પણ જૈન કવિઓએ જે વિપુલ જૈનેતર કવિઓ આવશે. એટલે કે જૈન કવિઓનું પ્રમાણ પ્રમાણમાં સાહિત્યસર્જન કયે રાખ્યું એમાં પણ આ ૭પ ટકા જેટલું હશે. કૃતિઓનો અંદાજ પણ લગભગ ધર્માભિનિવેશ કામ કરી રહ્યો છે.
Jain Education Intemational
For Private & Personal use only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005132 |
| Book Title | Jain Ratna Chintamani Part 1 and 2 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Nandlal B Devluk |
| Publisher | Arihant Prakashan |
| Publication Year | 1985 |
| Total Pages | 1330 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 105 MB |