Gujaratni Asmita

SR No.: 005129
Original Sutra Author: N/A
Author: Nandlal B Devluk
Publisher: Yogesh Advertising Service Bhavnagar
Publication Year: 1970
Total Pages: 1041
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 50 MB

Page 328

३४६
[બૃહદ ગુજરાતની અસ્મિતા
છે અને અહિંસા, દયા, અને સહિષ્ણુતાને જીવનમાં ઉતારે છે. મેવાડી પાધડી જેટલી મેર જાતિમાં પ્રચલિત છે, તેટલી જ તે ઘઉંલાની કથાના કથનાર સમાજે કીડીની પણ હિંસા ન થાય, તેની વાધેરોમાં છે અને રાજસ્થાનના મેવાડમાં તો ઠેરઠેર નજરે પડે છે, કાળજી લીધી અને લેકગીતમાં તે વિચારકણને ઢાળી દીધે. આ પાઘડીના કારણે રાજસ્થાનના મેવાડ અને મેર વાઘેરેના સંબંધો
આમ લોકસંસ્કૃતિ સ્થગિત તત્વ-stagnant-નથી પણ તે અંગે કોઈ તર્ક કરી શકાય ? એટલે જ કે લેકસંસ્કૃતિમાં લે જેની નદપ્રવાહની જેમ અખલિત વહેતા પ્રવાહ છે. ગુજરાતની લોકસંસ્કૃતિ પ્રક્રિયા પણ અવિરત પણે ચાલુ રહેતી જોવા મળે છે. માટે આ કથન તેટલું જ સાચું છે.
સારા ય સૌરાષ્ટ્રની શોભા સમ ખાઈ જેઠા સોરઠી સંસ્કૃતિનું માનવની આ સંસ્કૃતિને કણ માનવબેલીમાંય વિલસત જેવા આગવું આભરણુ છે. ઓખાના નામને સાચવે એક ઓખામંડળ ને મળે છે અને તે જ લેકબેલી આજે ય ભાષાશાસ્ત્રીઓને મલકાવે બીજો આ ડે. સારાય ભારતવર્ષના જોડાથી અલગ પડી જતા આ છે, તેમના અભ્યાસની ભરપટે સામગ્રી આપે છે. ગુજરાતમાં વિહરતે જાડામાં લાકસંરકૃતિને આમાં કંડારેલ જોવા મળે છે, તે વિસરે આ માનવી ! સરખેસરખે લાગતે આ માનવ દરિયાકાંઠે જીભ લેફસંસ્કૃતિ વિસરાય ! ઉપાડે તે કેવી મીઠી બોલી વધવાને. “ન” ની જગ્યાએ “ લ’ વાપરત લોકસંસ્કૃતિમાં ચીજ જણસ વેચવા નીકળતી જાતિઓની સાદ જોવા મળે બરડાને મેર “કાંવ' ઉચારે, નથી ' ના થાને ન દેવાની રીતિઓને પણ સમાવેશ થાય છે. જે જાતિને ભણતરની ‘ત્યાં ” ના થાને ન્યા', “ઉઈ', ઈત્યાદિ ઉચ્ચારે. “સ” નું ઉચ્ચારણ ઉજળી સંસ્કૃતિને પાસ નથી લાગે, તે જાતિ સાદ દેવામાં માત્ર પણ ઠીકઠીક પલટાઓ લે. “ર” ની જગાએ “લ” પણ બોલાય. ચીજ કે જણસનું નામ જ બોલશે. જ્યારે શહેરમાં વર્ગ સાથે ભણેલ ચાલે, હાલે અને હીંડે; આ જ માનવે ઉચાયું. “કયાં જાવ છો' લેક હશે તે ચીજજણસોની આગળ વિશેષણ ઊીને તેને સુશોભિત માં “ કયાં ” જ્યારે માનવને અપશુકનિયાળ લાગે, ત્યારે ઉત્તર પણ બનાવશે. તેના ગુણમાં વધારે કરશે, વાણી વડે ! ઉદાહરણ ગુજરાતે સતગમ જે શુભવાચક ફા પ્રોજ, શી આ લેક તરીકે • ળકાંઠાને પઢાર જ્યારે શહેરમાં થેક વેચવા આવે છે ત્યારે માનવની કલ્પનાશક્તિ છે? તેની લેકવાણી પર તો વારી જવાય! બૂમ દે છે માત્ર “થેંક” થેલ” ની જ ! તે જ શહેરના લારીવાળા ભલકારા ભણી નખાય ! દરિયાકાંઠે બાળક જાય ને છીપલા ઉસડવા દાડમ વેચવા માટે લલકારતો હોય છે “લીલુડી દાડમડીના ચઠડીના માંડે તેમ જ તેના રુઢીપ્રયોગોને ભેગા કરવાનું મન સહેજે થઈ દાડમબીજ આલ્યા, લાલ લાલ દાડમ ! આ બંનેની ચીજજણસો જાય છે. પણ કેટકેટલા બેમ કરવા?
વેચવા માટેની રીતિની પણ નોંધ પેલે લેકસંસ્કૃતિને સંશોધક આકાશના તારાઓને એકઠા કરવાનું કામ : શાસાય છે જરુર લે છે અને બંને વચ્ચેના તાત્વિક ભેદને સમજાવવાનો પ્રયત્ન તેટલું"જ વિરાટ અને અમસાથે આ કાર્ય છે. કાણે આવીને કો કરવાને જ લોકસંરકૃતિને એપ નથી ખપતો. સરળતા અને સાદાઈ શબ્દ આ ધરતી પર જ્યારે વેર્યો તે ય વિચારવાનું રહેશે. ત્યારે દ્રવિડ, લાકૃતિના કવચ છે.
લેકસંસ્કૃતિના કવચ છે. માટે જ નળકાંઠાને પઢાર માત્ર થેક ! થેક ! આ, યવન, તુર્કો, મગલે ગુજરાતી લતાન. મરાઠાઓ. એટલે જ અવાજ દે છે ! આમાં સરળતા, સાદાઈ અને અણઘડતા છે! અંગ્રેજોએ આવીને આ લોકભાષાને કેટકેટલા શબ્દ આપ્યા છે? ત્યારે લોકસંસ્કૃતિમાં લોકસાહિત્યના અંગોનો સંસ્કૃતિની નજરે લેકને સ્વભાવજ એ છે કે કાંઈક પસ્તાનું -deposit-- , મૂકીને અભ્યાસ સમાય જાય છે તેની ના કહી શકાય તેમ છે. આ લોકઆગળ જવું કે કરમાઈ જવું ! આના કારણે લોકભાષાઓના ભંડાર સાહિત્યના સંપાદકે સાહિત્યના માટે લોકસાહિત્યને એકત્ર કરવાનું છે અખૂટ બન્યા છે, તેના શબ્દો પર અને સવિશેષ વાણી લહેકા જ પણ તે સાથે તેણે નજર રાખવાની છે લોકસંસ્કૃતિ પર. અને પર !
આથી જયારે લોકસંસ્કૃતિ લોકસાહિત્યના સંપાદનના કામે લાગ્યો લોકસંસ્કૃતિને આ પણ એક વિલસતે અને ઝગઝગારા મારતો હોય ત્યારે લોકગીત કે વાર્તામાં સાહિત્યને કણ વિલસતે જોવા મળે દણ છે ! સમૃદ્ધ અને ભરપૂર ! લેકને નવનવા વેણે, બેલે, રૂઢિપ્રયોગે કે ન મળે તેય લોકગીત કે વાર્તાને સંસ્કૃતિના સમર્થ ફેટ કરનાર બળ તેમજ લહેકાએ લડાવતે સંસ્કૃતિ બોલ ! તેની સમૃદ્ધિએ ગુજરાતની તરીકે જરૂર સંઘરવાને. તેમાં તે લીલ અને અશ્લીલના રંગ જેવાની લેક કૃતિ અતિ સમૃદ્ધ છે.
પણ મથામણું નહીં કરવાને. તેમાંથી તેને માત્ર તારવવાની છે લોકતે માનવે પોતાના દેહને ઢાંકવા માં વસ્ત્રો, વકથી માંડીને જીવનની એકાદ રેખા, ગુજરાતમાં આ નજરે હજુ ફટાણાનું સાહિત્ય આજ સુધીમાં કેટકેટલા ધારણ કર્યા છે? તેને એ ઈતિહાસ લેક- એકત્રિત નથી થયું. દષ્ટાંત કક્ષામાંથી પણ ઠીકઠીક બાકી રહી સંસ્કૃતિકારે માંડવે પડશે. ગવન, મલિરએટણી કાપડ'. કબજો ઈ ગઈ છે. તે નાતપંચે, નાતરા અને સંવેળા વેળાયે બેસે છે ત્યારે નાં રેખાંકને સાચવવા પડશે તે. ઝમણું, બેરખાં. બેટી જેવાં અલંકારે તેઓ ચૂકાદ-ન્યાય, આપવા માટે જાત અનુભવથી, સાંભળેલ આજે કયાં જોવા મળે છે ? તે પુરૂની વેશભૂષામાંથી પાઘડીઓ, કથામાંથી જે એઠાંએ ટોકે છે તે પણ સંધરાવવા જોઈએ. જયારે સાફાઓ ઈત્યાદિને પણ લોકસંસ્કૃતિના અંગ જ માનવા પડે. પાધડીમાં તે સધળાને એકત્રિત કરવામાં આવશે ત્યારે ગુજરાતના લોકના જાડેજા પાઘડી અને મેરના મેવાડી પાઘડી આજે ય સારા સૌરાષ્ટ્રમાં જીવનની તૂટતી એકાદ રેખા પૂરી દેરાશે. વિશિષ્ટતા તરીકે લેખાય છે. આ પાઘડીઓ કયાંથી આવી, કઈ બાકી નર્મદથી લોકસાહિત્યને એકત્રિત કરવાના શ્રી ગણેશ મંડાયા જાતિના આગમન વખતે તે આવી અને કઈ જાતિએ તેને વિશેષ છે તે આજ દિવસ સુધી ચાલુજ રહ્યા છે. લોકકથાઓ, ઉખાણાંઓ, અપનાવી ને કથારે તે સધળી પાઘડીઓએ સામાજીક મોભાનું સ્થાન બાળકાવ્યો, હાલરડાંઓ, રાસડાંઓ, ગરબા, ગરબી, ગરબા, પ્રાપ્ત કર્યું. આ સઘળી લોકસંસ્કૃતિના લીટા પાડતી રેખાએ છે. લગ્નગીત, મરશિયાએ ઈ. સારી સંખ્યામાં ગુજરાતમાં સંધરાયા છે.
Jain Education Intemational