Gujaratni Asmita

SR No.: 005129
Original Sutra Author: N/A
Author: Nandlal B Devluk
Publisher: Yogesh Advertising Service Bhavnagar
Publication Year: 1970
Total Pages: 1041
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 50 MB

Page 329

સાંસ્કૃતિક સંદર્ભ ત્ર]
૩૪૭
પણ લોકવાર્તાઓ વિશે સાહિત્યદષ્ટિએ સંપાદિત બની છે, તેના individual human beings reflecting the traditiબદલો હવે વૈજ્ઞાનિક ધોરણે સંપાદિત બને તે સવિશેષ જરૂરી છે, ons and usages of the community to which કેમકે તો જ તેમાંથી લોકસંસ્કૃતિને હીરલો સાંપડે !
they belong and the level of culture attained | ગુજરાતના આ લોકે જેમ દેવદેવીઓને પૂજ્યા ને આરાધ્યા, by it.” તેમ વૃક્ષે અને પશુઓને પણ પૂજયા છે. હાથીને ગણપતિ ગણ્યા, આમ, નામોમાં ય લેક સંરકૃતિના ચમકારા શોધનારને જરૂર ગાયને માતા કહી પૂછ છે, કૂતરો કાળદૂતના એધાણ જાણહાર જડે છે. મનાય છે. વળી ગાયમાં તો તીશ કાટિ દેવતાઓ આવા વેશ્યા આમ લેકકળાઓ અંગે પણ બનવા પામ્યું છે. મોહન-જો
સાથી વિશેષ પવિત્ર છે. આવી લોકમાન્યતાઓ ગાય માટે દડાની નગરરચનાનું સ્વસ્તિકનું ચિન્હ આજે સારા ય ભારતમાં આખા ય ગુજરાતમાં પ્રચલિત છે. વાંદરમાં લોકે હનુમાનજીને જોયા લોકસંસ્કૃતિમાં વ્યાપક બને છે. તો ગ્રામજને તેમનાં કેટડાના છે, કેટલાંક પશુઓ દેવદેવીઓના વાહન હોવાનું લોકમાન્યતામાં છે. ભીંતડા પર દાતણના કચાથી, નખથી કે હથેળીથી રંગીન ચિત્રાના ઉદાહરણ તરીકે ફતરે કાળભૈરવનું વાહન છે, પાડે યમનું વાહન છે, આલેખ કરે છે. તેવાં ચિત્રો આજે ભીંતચિત્રો તરીકે મહત્વનાં સિંહ અંબાજીનું વાહન છે આર્ય દેવદેવીઓના આ વાહનની પાછળ બન્યાં છે. શ્રી રંધવા જેવા કલાપ્રેમીને તે ચિત્રો આકર્ષે છે અને લોકસંસ્કૃતિના લીસોટા છે જ, આદિ ધર્મ અને પશુપૂજાનાં સંપ્રદાયને તેની પ્રતિતિઓ દેરાવીને ગ્રંથરથ કરે છે. લેક ચિત્રકળામાંથી સમજવા માટે આ સકળ મબલખ સાધના છે. લોકસંસ્કૃતિના બંગાળના નામી ચિત્રકાર જામિનીબાબુ પ્રેરણા લે અને તેમની નવી રાજદરબારમાં જવા માટેની આ સૌ કેડીઓ છે.
શૈલી સરજે. ગુજરાતમાં શ્રી ડીદાસ પરમારે ભરતકળામાંથી તો વૃક્ષપૂજા પણ ગુજરાત સૌરાષ્ટ્રમાં વ્યાપક છે. આની જીવતી પ્રેરણા લઈને લેકચિત્રકળાના શ્રીગણેશ માંડ્યા છે. પારસી ચિત્રકાર શાખ વટસાવિત્રી છે પૂજા આજે ગુજરાત સૌરાષ્ટ્રમાં પ્રચલિત છે. શ્રી શ્રાવક્ષ ચાવડાએ સુરત જીલ્લાના માટીના વાસણ પરના તુલસીવિવાહ દર કારતકમાં આવી ઊભા રહે છે. દશેરાના દિવસે રેખાંકનો અભ્યાસ કરી તેમની રેખાઓ અને રંગને ઘૂંટયાં છે. ક્ષત્રિય શમીપૂજા કરે છે. પીપળે પણ પૂજાય છે. જાળના વૃક્ષ નીચે તે લેકના બાળાએ માટીનાં તેમજ લાકડાનાં રમકડાંથી ખેલા મામાં વસે છે ને તેથી મામો જાળવાળે માનીને જાળની પૂજા પણ ખેલી. તેમાં ય કક્ષાદષ્ટિ જોવા મળે છે. શ્રી અક્ત મૂકરજીએ તે થાય છે. તે જો કોઈ દેવસ્થાનક પાસે કેરડા હશે, તે કેરડા પર તેમાં ભારતીય લેકની આત્મકથા જોઈ છે, તેમને શબ્દ આ ઘા : લેકમાન્યતાના કારણે ફાટલ વચ્ચે આવીને લોક મૂકી જાય છે. In fact, folk toys are in a way the autobioશીતળામાતા બોરડીના થડે વિરાજે છે એવી માન્યતા હોવાથી graphy of the Indian People.’ જેમ લાકચિત્રકળામાં બોરડીને પણ પવિત્ર વૃક્ષમાં લેખાય છે. લીમડામાં બ્રાહ્મણને વાસ નવનવા પ્રતીકે-Symbols--- || છે, તેમ જ રમકડાં પરવે છે એમ માનીને લીમડાની પણ પૂજા થાય છે. તે જ માન્યતાના બન્યું છે. તેમાં ય નવનવા પ્રતીકે-Symbols-મળે છે. લેકકારણે બાવળને પણ સૌરાષ્ટ્રગુજરાતમાં પવિત્ર માનનાર એક જન સમુદાયે ઘરઆંગણે ઉગતાં છોડવાઓ, વર બેડ, વેલ, બુટ્ટાઓ સમુદાય છે. આ વૃક્ષ પૂજા જોકસંસ્કૃતિનું એક પ્રબળ અંગ છે. અને ફલડામાંથી રંગની શોધ કરી અને દાત ગુના ગુરાની પીંછી - આ જ લેકશાસ્ત્રની ભાવાએ લોકોના નામાભિધાનમાં મહત્વનો બનાવીને ફુલડાઓની તેમજ દેવદેવીઓની ચિતરામણ ભીંત પર કરી, ફાળો આપ્યો છે. હાથીભાઈ વાઘજીભાઈ, નાગજીભાઈ એ ભાઈ, અને જેની નોંધ આજના સુશિક્ષિત સમાજે લીધી છે, કેમકે ટીડે યાદી અનેક આવાં નામે પ્રચલિત છે જ, તે જ પ્રમાણે લોકની તે આગવી કળા હતી.
લાદિમાંથી લોકોએ પોતાના સંતાનોના નામ વીણી લીધા છે. તેવી જ મહતવની કળા તે લોકસંગીત અને લોકઢાળાની છે, જેમકે દૂધી, તુળસી, આંબે, ગુલાબ ઇત્યાદિને લેખી શકાય. જડી, એ સંગીતના સૂર રેલા છેવા માટે શરણાઈ, તૂરી, ભૂંગળ જેવા લોક મીઠી, રૂડી, રૂખડ, નાઘ ઈ-યાદિ નામમાં લોકસંસ્કાર સ્પષ્ટ કરી વાદ્યો લોકે બનાવ્યાં. તેલ, કાલકા, પખાજ અને ડી જેવા લોકઆવે છે.
વાદ્યો આજે યે લોકસંગીત સાથે સૂરાવલિઓના સાથી બને છે. આ નામોમાં લોકસંસ્કૃતિના મૂળ જડે છે, લોકમાન્યતાઓ મળે. તંબૂર, રાવણહથ્થા ને જંતર તેમ જ સુંદરી પણ લોકસંગીતને એક સંરકૃતિ બીજી સાથે કેવી રીતે મિત્ર બની તે પણ તારવી શકાય સથવારે છે જ. આ સંગીતમાં ય લોકસંગીત સરજીને લોકછે. તે ભા શાસ્ત્રની દૃષ્ટિએ, સમાજશાસ્ત્રની દષ્ટિએ, લોકશા સંસ્કૃતિના નાનકડા જળપ્રવાહને લોકસંસ્કૃતિના મહાનદ ભણી વહેતા તેમજ લેકસંસ્કૃતિની દૃષ્ટિએ લેકનામોને અભ્યાસ મહત્વ છે, કો, ગુજરાતમાં ! આ અભ્યાસ જાણીતા વિધાન સર રસ્તમ મસાણીએ કરીને તો શકનઅપશુકન, હેમે અને લોકમાન્યતાએ કે લોકમાં પુસ્તક પ્રસિદ્ધ કર્યું છે, તેમાં છે. ત્રે લખે છે: દરેક ધર્મને નામ પ્રચલિત છે. હરણ જમણા હાથથી ડાબા હાથ તરફ જાય તો ફતેહ પાડવાની વિધિ અને રીતિ હોય છે. આથી જરા ય આશ્ચર્ય થાય. શિયાળની લાળીમાંથી શુકન અપશુકન તારવવામાં આવે. સાપ પામવાનું નથી કે આદિવાસીઓએ આ નામકરણવિધિને આશ્ચર્ય. આડો ઉતરે તો સારા કામે ન જવાય ! વરરાજાને નજર ન લાગે પ્રેરક અને પ્રભાવવાળી બનાવી. સર મસાણી લખે છે:
તેથી કાન આગળ મસની ટપકી કરવી જોઈએ અને વરને કેદનો “It is besides, a repository of folk culture, વળગાડ ન થાય તેવા ખ્યાલથી ને હાથમાં તલવાર આપવી and is, so to say, stamped on the forehead of જોઈએતે કઈને લમી ન અપાય ને સંધ્યાકાળે નવરાત્રીના
Jain Education Intemational