________________
ભેદ થયે કે, નિગ્રંથોના આચારો માટે શું લખવું ?–શું નગ્નતાનું જ વિધાન કરવું કે વસ્ત્રાપાત્રવાદનું જ વિધાન કરવું–એક કહે કે, નગ્નતાનું જ વિધાન કરવું ત્યારે બીજે કહે કે, વજપાત્રવાદનું જ વિધાન કરવું. આવી તકરાર હોવા છતાં પણ દીર્ઘદશ સ્કંદિલ મુનિએ અને ત્યાર પછીના ઉદ્ધારક દેવધિ ગણિએ સૂત્રમાં તે કયાંય નગ્નતાનું જ કે જ્યાંય વસ્ત્રાપાત્રવાદનું જ વિધાન કર્યું નથી. પરંતુ યથા
ગ્ય તે બન્ને બાબતોને ન્યાય આપે છે. માથુરીવાચનાના મૂળ પુરૂષ અને વલભી વાચનાના મૂળ પુરૂષ એ બને મહાત્માઓને હું હૃદયપૂર્વક કટિશ અભિવંદન કરું છું કે, તેઓએ તે તે સમયના કેઈ જાતના વાતાવરણમાં ન આવી આચારપ્રધાન આચારાંગસૂત્રમાં સાધુઓના આચારની સંકલના કરતાં માત્ર સાધારણપણે જ ભિક્ષુ અને ભિક્ષુણીના આ ચારે જણાવ્યા છે–તેમાં કયાંય જિનક૯૫ કે વિકલ્પ તથા શ્વેતાંબર કે દિગંબરનું નામ પણ આવવા દીધું નથી. ધન્ય છે તે અનાગ્રહી મહાપુરૂષને, ધન્ય છે તેની મુમુક્ષતાને અને ધન્ય છે તેઓની જનનીને. જેઓ આચારાંગ સત્રમાં જણાવેલા ભિક્ષુઓ અને ભિક્ષુણીઓના આચારને કદાગ્રહ સિવાય માત્ર એક જ વાર વાંચી જશે, તેઓને, મેં જે વાત ઉપર જણાવેલી છે તેમાં કાંઈ કહેવા જેવું રહેશે નહિ. મારી ધારણા છે અને તે ઘણે ભાગે કરી છે કે, આ માધુરી વાચનાના સમયે જ તે સાધુઓમાં સ્પષ્ટ રુપે બે પક્ષો પડયા હતા. શ્વેતાંબરેમાં દિગંબર વિષે જે દંતકથા છે તે, વીરાત ૬૦૯ માં દિગંબરની ઉત્પત્તિ જણાવે.
