________________
કરમાઈ ગયા જ
કવ તેને સુખ
હતું. વાચક
કેરી પાડો મારી પ્રસ્તુત ચર્ચા ઉપર જ આવું છું. ઉપર જણાવેલી મારી બધી દલીલે આ એક વાતને સ્પષ્ટપણે સૂચિત કરે છે કે, વર્ધમાનના સમયમાં પાર્શ્વનાથની વાડી કરમાઈ ગયા જેવી હતી, તે ઉત્તમ ત્યાગના પવિત્ર પાણીથી સિંચાતી ન હતી, કિંતુ તેને સુખ શીલતાનું કિંપાકના રસ જેવું આપાતમધુર પાણું મળે જતું હતું. વાચકોએ યાદ રાખવું જોઈએ કે હું કહેતાંબરતા અને દિગંબરતાના મૂળની શોધ કરી રહ્યો છું અને મને તે મારા યથામતિજન્ય મનન પછી પાશ્વીપની સુશીલતામાં તે મૂળ સમાયું જણાય છે. વર્ધમાનની આસપાસનાં પાન્ધપત્યની સુખશીલતામાં મને તે મીનમેખ જેવું જણાતું નથી, તેમ તેઓની જુતા અને પ્રાણતામાં પણ મારે જરા ય મત ભેદ નથી. મારે મતભેદ એટલો જ છે કે, તેઓ કાંઈ તે જાતના સુખશીલ આચારેને લીધે ઋજુપ્રાજ્ઞ ન હતા, પણ જ્યારે તેઓને વર્ધમાન તરફથી કે તેના નિર્ચ તરફથી જ્યારે કાંઈ સમજાવવામાં આવતું ત્યારે તેઓ તે બાબતને શીધ્ર સમજી લેતા અને શીવ્ર સ્વીકારી લઈ પિતાના વત. નમાં ઘટતે ફેરફાર પણ કરી લેતા–શરૂઆતમાં પોતે વીકારેલી સુખશીલતાની ચુસ્તતાને લીધે વા બીજા કોઈ કાર
થી તેઓએ વર્ધમાન વા તેના નિર્ચ થે સાથે એક ભિન્ન યમ જેવું વર્તન ભલે ચલાવ્યું હોય, પણ જ્યારે તે બધા. પરસ્પર વિશેષ સમાગમમાં આવ્યા ત્યારે સમાગમમાં આવનાર તે પ્રત્યેક પાધૌપત્ય વર્ધમાનને કડક ત્યાગ માર્ગ અનુસો છે, તે વાત સત્રમાં આવેલા પાપ ના પ્રત્યેક