________________
રાખવાં પણ જોઈએ. તે સિવાય નબળા, સુકુમાર અને
ગિઓ માટે સંયમ દુશરાધ્ય છે–જે સાધુઓ વચ્ચે ન રાખે તે કડકડતી ટાઢમાં અસહનશીલ સાધુઓનું શું થાય ? તાપ સળગાવીને તાપણું કરતાં જે હિંસા થાય છે તે કરતાં વસ્ત્રો રાખવામાં એટલી હિંસાને સંભવ નથી. સાધુઓને વિશેષ કરીને જંગલમાં રહેવાનું હોવાથી ત્યાં ડાંસ મચ્છ૨ વિગેરે જંતુના ઉપદ્રવ થવાને વિશેષ સંભવ છે માટે જે સાધુ એટલું દુઃખ સહી શકતું નથી, તે જે વસ ને રાખે તે તેને વિના કારણે સંયમ પાળતાં પાછા પડવું પડે છે. વળી જે સાધુએ લજજાને જીતી નથી તેને પણ વસ્ત્ર રાખવાની જરૂર છે. કારણ કે, તે (સાધુ) ફાટેલ તૂટેલ વા જૂનું, મેલું કે કેઈનું ઊતરેલું વાપતાની કેડ ઉપર વીંટીને લજાને જીતવાનો પ્રયાસ કરી શકે છે-જ્યારે તેને જરા પણ લેક લજાને ભય હેતે નથી ત્યારે તે વ ન રાખે તે પણ ચાલી શકે છે. એ પ્રકારે પાત્ર રાખવામાં પણ સંયમની જ સાધના સમાએલી છે. જમતી વખતે મારા હાથમાં લઈને રિન અને દૂત (કવવાળે) આહાર કરવાથી તેને કેટલાક ભણ ની પણ પડે છે અને તે દ્વારા કલ્પિત હરિએ જીવહિંસાને વિશેષ સંભવ છે. (હું ધારું છું કે, ચણા અને ચાળા જેવા શુષ્ક પદાર્થો તે નિર્દોષ રીતે માત્ર હાથમાં પણું ( પાત્રની સહાયતા વિના ) ખાઈ શકાય છે. વળી જે સાધુ બિમાર હાય, પથારીમાંથી ઉઠવાની જેની શક્તિ ન હોય તેને પણ પાત્ર સિવાય
