________________
૩૮
માના લેાપ સહેવા પડે છે. જેમ કાઈ મનુષ્ય પોતાના પુત્રને એમ સૂચવે કે, ભાઈ ! તારે પડિતપરીક્ષા પાસ કરવાની છે પણ તું યાદ રાખજે કે, તારે એકડા અગઢા છુટવા માટે પ ́ડયા પાસે જવાનુ નથી–પેલી બીજી કે ત્રીજી એમ ક્રમવાર ગેઠવાએલ પુસ્તકા પણ શીખવાનાં નથી—પરંતુ પરખાયું" જ પ ંડિત થવાનુ છે. આ સૂચના જેવી જ તે પક્ષની વજ્રપાત્રવાદના નિષેધ માટે પ્રખળ આગ્રહ દશા છે, એ સમાજ આ પ્રકારે નગ્નતાનેા પાષક હાવા છતાં ૧ મૂતિવાદને સ્વીકારે છે અને તે માટે વમાનમાં મેટાં ધિંગાણાં કરવાનું પણ ચુકતા નથી-આ સ્થિતિ વર્તમાન દિગંબર સમાજની છે. એક બીજો શ્વેતાંઅર પક્ષ છે તે વજ્રપાત્રવાદને જ અવલંબે છે. ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે તેના સૂત્ર ગ્રંથામાં સ્પષ્ટપણે અચેલકતાનું વિધાન છે, છતાં અચેલક શબ્દને ‘અનુદરા કન્યા ' ની જેવા પાતાને અનુકૂળ અથ કરે છે અને જેને પરિણામે આજ એ સમાજના સાધુએ વજ્રપાત્રના પેટલા રાખતા થઈ ગયા છે. આ સમાજમાંના મા સંપ્રદાય ( મૂર્તિ પૂજક માગ ) મૂર્તિ-વાદ્યને જ સ્વીકારે છે અને તે એટલે સુધી કે, મૂર્તિને નામે મેાટી મેટી પેઢીએ રાખી લાખાનુ ધન જમે કરવામાં જ ઈંદ્રાસના (?) લાભ જોઇ રહ્યા છે.
૧. ૧૩ મા સૈકાના એક દિગમ્બર પંડિત ( શ્રી આશાધર જીએ ) જણાવ્યું છે કે આ પંચમ કાળ ધિક્કારને પાત્ર છે. કારણ કે, આ કાળમાં શાસ્ત્રાભ્યાસિએને પણ મંદિર કે મૂર્તિ એ સિવા ચાલતું નથી. »
૩૬-ા
સાગારધર્મામૃત ૫૦-૪૩,
