________________
૩૬
આવી હતી, તે માટે જ મુંડ થયા હતા, નગ્ન રહ્યા હતા, પાણિપાત્ર બન્યા હતા અને તે માટે જ તેઓએ પાશવવૃત્તિ તરફથી આવતાં સંકટ હર્ષભેર સહ્યાં હતાં. એ જ પ્રકારે જે મુમુક્ષુએ વર્ધમાનની કેટિનું સામર્થ્ય ધરાવતા હતા તેઓ પણ વર્ધમાનની ચર્ચાને અનુસરતા હતા, પરંતુ જે મુમુક્ષુએ વર્ધમાનની શાળાના અભ્યાસી હતા, જેમાં “પ્રાણ પડે પણ પ્રતિજ્ઞા ન પડે” એવી વૃત્તિ આવવાને વિલંબ હતું, જેમાં પર્વત જેવી અકંપ સર્વસહતા સુધી પહોંચ્યા ન હતા પણ તેના ઉમેદવાર અને તીવ્ર અભિલાષી હતા, તેઓ માત્ર પિતાના ધ્યેયને પહેથતાં સુધી જ કેટલીક છૂટ પણ લેતા હતા–તે છૂટ પણ બીજી કાંઈ નહિ, કિંતુ માત્ર એકાદ બે પાત્ર રાખવાની અને એકાદ વસ્ત્ર-તે પણ ગૃહસ્થનું ઉતરેલું-પહેરવાની હતી. તે છૂટ લેતાં પણ તેઓનું લક્ષ્ય એવું રહેતું હતું કે, અમે ક્યારે લજજા જીતીને સર્વથા યથાગત થઈએ અને પાત્રની પણ ગરજ રાખ્યા વિના જ સંયમને નિર્વાહ કરી શકીએ-ફ્ટ લેનારા છૂટનું સમર્થન કરતા ન હતા. પરંતુ સ્થવિર વૈદ્યની અનુમતિથી રોગી જેમ ઔષધનું સેવન કરે તેમ તેનું સેવન કરતા હતા અને એવા સમચની ઘણું આતુરતાથી રાહ જોતા હતા કે, શીધ્ર આરોગ્ય મળે અને આ ઔષધની લપ છુટે. એ તેઓને આચાર હિતે અને રહેણ પણે તેઓની એવી જ હતી. અહીં હું એઓના આચાર સંબંધે ઘણું ડું લખી શકે છઉં. પરંતુ તે બાબતને પરિપૂર્ણ રીતે સમજવા માટે પ્રત્યેક
