________________
૧૭૧
મીજી પણ ઘણી ખામતા છે, જેથી આપણા ચરિત–વિભાગ, જે ઐતિહાસિક ગણાય છે, તે પણુ પુરાણ જેવા થઈ ગયા છે, એ કાંઈ ઓછી દીલગીરીની વાત નથી. આ સ્થળે પ્રકૃત વિષયનું માત્ર એક જ ઉદાહરણ આપી, હવે આપ સૈાનું ધ્યાન કલ્પિત કથાઓ તરફ ખેંચીશ.
એક સ્થળે ઇંદ્રની તે ઋદ્ધિનું વણ્ન કરવામાં આવ્યું છે કે, જે ઋદ્ધિને લઈને તે, રાજા દશાણુંના સમયે વધુ માનને વાંઢવા આવ્યા હતા. તેમાં જણાવ્યું છે કે તે ઇંદ્રના ૬૪૦૦૦ (?) હાથીઓ હતા, તે પ્રત્યેક હાથીને આઠ આઠ દાંત હતા, તે પ્રત્યેક દાંત ઉપર આઠે આઠ વાવા હતી,. તે પ્રત્યેક વાવમાં આઠ કમળા હતા, જેટલાં કમળ હતાં. તેટલી જ કર્ણિકાઓ હતી, તે પ્રત્યેક કણિકા ઉપર એક એક પ્રાસાદ હતા, તે પ્રત્યેક પ્રાસાદમાં આઠ આઠ ઇંદ્રાણી. સાથે એક એક ઈંદ્ર (શક્ર) બેઠા હતા અને તે પ્રત્યેક ઈંદ્રની સન્મુખ અન્નીશ પ્રકારનુ નાટક થતું હતું, જેમાં એકસે આઠ દેવકુમારે અને એકસેા આઠ દેવકન્યાએ પાઠ લેતી હતી– અભિનય કરતી હતી.
در
( જુઓ વૃદ્ધ ઋષિમડલસ્તવ, આવશ્યકચુણિ અને શ્રાદ્ધવિધિ પૃ૦ ૫૦-૫૨ )
આ વન પાસે તેા પુરાણુનાં વણુના પણ ફીમં પડે છે. આમાં હાથીના દાંતા ઉપર પાણીની વાવા હોવાના જે ઉલ્લેખ કરેલેા છે તે તેા અસમાંથી સત્ કરવા જેવા સમગ્ર દેશ, કાલ, શાસ્ત્ર અને રૂઢિ વિરૂદ્ધ છે. તેમાં મુખ વિગેરેની ત્રીજી ખીજી સખ્યાએ પણ
વિચારણીય છે.
