________________
પ્રજાની અકિંચનતા અને લોકહિતાર્થે ધનગ્રાહિતા સમજાવી, આ મુદ્દામાં ત્યાર પછીની સાધુપ્રજાની ધનલાલુપતા. અને સ્વચ્છતા જણાવી ચુક્યો છું અને તે ધનલેલુપ ચૈત્યઅવસિ પ્રજાએ તે દ્રવ્યનાં શાશ્વતદ્રવ્ય, જિનદ્રવ્ય, મંગલ- દ્રવ્ય અને નિધિદ્રવ્ય જેવાં વિશાળ અર્થવાળાં શિષ્ટસંમત નામે ઉપર હડતાળ ફેરવી અને પોતાના બચાવ માટે તેઓને સંકુચિત અર્થ ઊભું કરી સમાજને ભરમાવ્યાની હકીકત પણ સ્પષ્ટ કરી ગયે છું તથા આચાર્ય હરિભકે તે નામને જ્ઞાનદર્શન પ્રભાવક અને પ્રવચન–વૃદ્ધિ-કરનાર વિશેષણે આપી, તે બધાને વિશાળ અર્થ તાજો કરી અને એ અર્થને જ આગળ કરી તે ચૈત્યવાસીઓની ખૂબ ઝાટકપાણી કાઢી છે તે પણ જણાવી ગયો છું અને ત્યાર પછીના સાહિત્યમાં જે “મજaછે તેવા ને ઉલ્લેખ મળે છે તેને ખરે ભાવ પણ મેં ઉપર ટાંકી બતાપે છે, એ બધાને સાર એ આવે છે કે વર્તમાનમાં માત્ર આપણું આગ્રહ અને અવિવેકથી જ આપણે એ બધા સવળા અને શિષ્ટ ઉલ્લેખને અવળે તેમ જ અશિષ્ટ અર્થ કરી, તેએને વિકત કરીએ છીએ અને તેમ કરી આપણે છતે સાધને “ઘરે કુરા:” ની પ્રવૃત્તિમાં રાચી રહ્યા છીએ. એ પ્રકારે મેં યથામતિ મૂર્તિવાદ અને દેવદ્રવ્યવાદ, જેના વિધાનને ગંધ પણ અંગ-ગ્રંથમાં મળતું નથી, તેને સૂત્ર પછીનાં સાહિત્યનાં પ્રમાણેની અને તે સમયના મળતા ઇતિહાસની સહાયથી આપની સમક્ષ ચર્ચાસ્પદ રીતે રજુ કર્યો છે. હવે છેવટમાં “તર છા, કે ત નીચે વિકિમિ ” કહીને આ મુદ્દાને અહીં જ સમાપ્ત કરી છું.
