________________
૧૩૦ રુપે વા તેને અંગવિહિતરુપે જણાવનારે સિંથી પહેલાં મૂર્તિવાદની વર્ધમાનભાષિતતા અને અંગવિહિતતા સાબીત કરવી જોઈએ. એમ કહ્યા કે કર્યા સિવાય “દેવદ્રવ્ય અનાદિનું છે” “દેવદ્રવ્ય શાસ્ત્રમાં લખેલું છે અને અમુક આચાર્ય (8) કે અમુક પં. ન્યાસ (3) દેવદ્રવ્યને શાસ્ત્રાગાક્ત તરીકે બતાવી રહ્યા છે એ બધું અરણ્ય-રુદન સમાન છે–પ્રલપિત પ્રાય છે. મારે અહીં એક વાર આ વિષે ફરી પણ જણાવવું પડે છે કે, વર્તમાન વિદ્યમાન અગમાં “દેવદ્રવ્ય” શબ્દ કે તે વિષેને એક પણ ઉલ્લેખ મળી શકતું નથી–તેનું વિધાન મળતું નથી તેમ અંગમાં આવેલી કઈ કથાઓમાં સુદ્ધાં તેને ઉલ્લેખ મળી શક્તા નથી-આપ એમ ન સમજશે કે, તે ઉલ્લેખ કરવાને પ્રસંગ સૂત્રગ્રંથમાં નહિ આવ્યા હિય, સૂત્રમાં ઘણી જગ્યાએ પુણ્યબંધ અને પાપબંધને લગતી તથા દેવગતિનાં અને નરકગતિનાં કારણેને લગતી અનેક કથાઓ અને અનેક બાબતે આવી રહી છે, પણ તેમાં ક્યાંય પાછલા સાહિત્યની પેઠે કુતો નિળ तित्थयरत्तं लहइ जीवो" " रक्खेतो जिणदव्वं परित्तसंसारिओ भणिओ" भक्खतो जिणदव्वं अणंतसंसारिओ भणिओ" " "जिणधणमुविक्खमाणो दुल्लहबोहिं कुणइ નીવો” ““સોહેતો દિશં તુલં ”
૧. જિનદ્રવ્યને વધારતે જીવ તીર્થંકર પણું પામે છે. ૨. જિનદ્રવ્યને સાચવતે જીવ, અલ્પ સંસારી થાય છે. જિનદ્રવ્યને ખાતે જીવ, અનંત સંસારી થાય છે. નિધનની ઉપેક્ષા કરતે જીવ, દુર્લભધ થાય છે. ૫. જિનદ્રવ્યને ધ્રહ કરનાર છવ, દુર્ગતિ પામે છે.
—સંબધ પ્રકરણ
