________________
૧૨૯
આચારે, પવિત્ર વિચારે, પવિત્ર જીવન, વિશુદ્ધ નીતિ, અને અખંડ પ્રામાણિકતા જેવા માણસાઈને છાજતા ગુણ્ણા તે આવવા જ જોઈએ. કદચ આપણે અશુદ્ધ સંસ્કારના ભીષણુ દબાણથી ક્રમાએલા હાઈએ તે પણ એ વાદ્યના વિવેકપૂર્વક આશ્રયથી હું માનું છું કે ગમે તેવે અશુદ્ધ ગણાતા મનુષ્ય પણ વેલા મેાડા વિશુદ્ધ થયા સિવાય રહી શકે જ નહિ. મહર્ષિ દેવચદ્રજીના શબ્દમાં કહું તે!-- “નામે દો પ્રખ્યુ નામે પ્રસ્તુત રંગ,
ठणा हो प्रभु ठवणा दीठे उल्लसेजी ।
गुण आस्वाद हो प्रभु गुण आस्वाद अभंग,
તન્મય જો મુ તન્મયતાણ્ ને ધોની ” ॥ ૬ ॥ પરંતુ જો આપણે તેમ ન કરીએ અને જેમ એક મશીન ક્રિયા કર્યે જાય છે તેમ પ્રત્યેક ક્રિયા કયે જઇએ તે મૂતિવાદ તે શું પણ સાક્ષાત્ વર્ધમાન પણ આપણું શ્રેય કરી શકે નહિ. મહાશયે ! અહીં હુ ાંતવ્ય છેં. કાઇ વાચક મહાશય મારા વિષે ગેરસમજુતી ન કરી જાય તે અર્થે મારે વિષયાંતર કરીને પણ સ્મૃતિવાદ સબધે મારા સક્ષિપ્ત અભિપ્રાય જણાવવા પડયા છે. તે વિષે હુ પ્રસંગ વશે મારા વિશેષ વિચારેાને પણ આપની સમક્ષ રજી કરવાની કામના કરી પાછે પ્રસ્તુત વિષય ઉપર આવું ધ્યું. ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે જે સ્મૃતિવાદને લગતું કાઈ પુરાતન ઐતિહાસિક પ્રમાણુ વા અંગનું વિધિવાક્ય નથી મળી શકતું તે તેને અવલ ખેલા ઉલ્લેખ તેા મળે જ ક્યાંથી ? દેવદ્રવ્યને વધુ માનભાષિત
"
દેવદ્રવ્ય ’ ના સાધક
