________________
૧૨૬
માટે કાઇ ઐતિહાસિક પ્રમાણુ વા અંગસૂત્રનું વિધિવાસ્ય માંગવામાં આવે છે ત્યારે આપણી પ્રવાહવાહી પર પરાની ઢાલને આગળ ધરીએ છીએ અને બચાવ માટે આપણા વિડલાને આગળ કરીએ છીએ–મે ઘણી કોશીશ કરી તા પણ પરપરા અને ખાવા વાકય પ્રમાણુ સિવાય મૂર્તિ વાદને સ્થાપિત કરવા માટે મને એક પણ પ્રમાણુ વા વિધાન મળી શક્યું નથી. વમાન કાળમાં મૂર્તિપૂજાના સમર્થનમાં કેટલીક કથાઓને (ચારણમુનિની, દ્રોપદીની કથા, સૂર્યાભની કથા અને વિજયદેવની કથા) પણ આગળ કરવામાં આવે છે. કિંતુ વાચકોએ આ મામત, ખાસ લક્ષ્યમાં લેવાની છે કે, વિધિથામાં દર્શાવાતા નિધિ-આચાર ગ્રંથામાં દર્શાવાતું આચારવિધાન—ખાસ શબ્દોમાં જ દર્શાવવામાં આવે છે, પણુ કાઈની કથાઓમાંથી કે કોઈનાં એઠાં લઈને અમુક અમુક વિધાન વા આચાર ઉપજાવી શકાતા નથી એક કથામાં તેના નાયકે જે અમુક જાતનું આચરણ કર્યું હોય તે બધાને માટે વિધેય કે સિદ્ધાંતરૂપ હોઈ શકતુ નથી—તે લબ્ધિધારી સાધુઓએ કે ખીજા કોઇ પાત્રાએ ચૈત્યાને વાંધા કે જિનગૃહે જઈને પૂજા કરી, તે ઉપરથી આપણે એવે સર્વ સાધારણ સિદ્ધાંત ઉપજાવીએ કે, તે સમયના બધા લેાકે તે જાતનું આચરણ કરતા હતા, એ તદ્ન અસંગત છે થાડીએક વ્યક્તિઓના આચાર, કાઈ જાતના વિધાન વિના સર્વ સાધારણ આચાર થઈ શકતા નથી. જે વ્યક્તિનાં આચરણેા ઉપરથી જ આચારનું વિધાન દર્શાવાતું હોય તેા પછી આચારના કે વિધિના ગ્રંથને
સ્પષ્ટ