________________
૧૧૫
કે, તમે ત્રણ ચિતિકા—ચે-મનાવા–એક તીર્થંકરની, ખીજી ગણધરની અને ત્રીજી સર્વ સાધુઓની, તેમાં આગ પ્રગટાવા અને પછી તેને જલસેકથી ટાઢી પાડા. પછી તે શક્રાદિ દેવાએ યથાચિત રીતે તે પવિત્ર ભસ્મમાંથી શ્રી જિનનાં અસ્થિઓ વીણી લીધાં.” [ ઇત્યાદિ ] ત્યાર બાદ શશ્ને આય રીત પ્રમાણે દેવાને કહ્યુ કે, હું દેવા ! તમે મેટામાં મેાટા અને રત્નમય ત્રણ ચૈત્યસ્તૂપે રચા એક તીર્થંકરની ચિતા ઉપર, ખીજો ગણધરની ચિતા ઉપર અને ત્રીજો સાધુઓની ચિતા ઉપર. દેવાએ શક્રના વચન પ્રમાણે ત્યાં ત્રણ સ્તૂપે કર્યાં અને પછી તે બધા દેવા પોતપેાતાને ઠેકાણે ગયા– પાત પાતાને ઠેકાણે જઈ, તે અસ્થિઆને વામય ગાળ ડબ્બામાં મૂકી તેઓએ તે ડખ્ખાઓને પાત પેાતાના ચૈત્યસ્ત‘ભેામાં રાખ્યા.” ટીકાકારો પણ એ જ અભિપ્રાયનું સમન કરે છેઃ—- સતિત્ક્રાનિાવનારનુ માવતસ્તીર્થË × X सक्थि शक्रो गृह्णाति विद्याधराश्चिताभस्म शेषामिव गृह्णन्ति भस्मनि गृहीते अखातायामेव गर्तायां जातायां मा भूत् तत्र पामरजनकृताशतिनामसङ्गः,
x
x
પ્રત્યેક ક્રિયા પ્રધાનપણે દેવેશ કરે તેમાં જ તેની વિશેષ મેટાપ્ત છે, તેમ ધારી તેએ મહાવીરનાં હાડ સુદ્ધાં પણુ સ્વર્ગમાં મેકલાવી દીધાં છે. આ ખ્યાલનું એવું ભીષણ પરિણામ આવ્યું છે કે, વમાનમાં મનુષ્યા માનવ જાતિમાં થએલા મહાવીરને પણુ આળખી શકતા નથી-હું તેા પ્રત્યક્ષ જોઇ રહ્યો છું કે, મહાવીરને કાઇ સ્વ - વાસી ભાઇ, ખરી રીતે આળખતા હેાય તે ભલે, પરંતુ અમને તે તેમની ખરી મેળખ કાઇએ કરાવી નથી.
