________________
ઉત્તરયણાણિ
सोच्चाणं फरुसा भासा, दारुणा गामकंटगा । तुसिणीओ उवेहेज्जा, न ताओ मणसीकरे || (२। २५)
अणुक्कसाई अप्पिच्छे अन्नाएसी अलोलुए। रसेसु नागिज्झेज्जा, नाणुतप्पेज्ज पन्नवं ॥ ( २ । ३९)
खेत्तं वत्युं हिरण्णं च पसवो दासपोरुसं ।
चत्तारि कामखंधाणि, तत्थ से उववज्जई || (३| १७)
असंखयं जीविय मा पमायए, जरोवणीयस्स हु नत्थि ताणं । एवं वियाणाहि जणे पत्ते, कण्णू विहिंसा अजया गर्हिति ॥ (४ । १)
तेणे हा संधिमुहे गहीए, सकम्मुणा चिक्कइ पावकारी | एवं पया पेच्च इहं च लोए, कडाण कम्माण न मोक्ख अस्थि || ४ | ३)
चीराजिणं नगिणिणं, जडीसंघाडिमुंडिगं । एयाणि विनतायंति, दुस्सीलं परियागयं ॥ (५। २१)
जे लक्खणं च सुविणं च अंगविज्जं च जे परंजंति । न हु ते समणा वुच्चंति, एवं आयरिएहिं अक्खायं ॥ ( ८। १३)
सुहं वसामो जीवामो, जेसिं मो नत्थि किंचण । मिहिलाए डज्झमाणीए, न मे इज्झइ किंचण । (९।१४)
जो सहस्सं सहस्साणं, संगामे दुज्जए जिणे । एवं जिज्ज अप्पाणं, एस मे परमो जओ || (९ । ३४)
जो सहस्सं सहस्साणं, मासे मासे गवं दए । तस्सावि संजमो सेओ, अदितस्स वि किंचण ॥ (९१४०)
Jain Education International
૧૦૧૪
પરિશિષ્ટ ૬ : તુલનાત્મક અધ્યયન
सुत्वा रुसितो बहुं वाचं, समणाणं पुथुवचनानं । फरसेन ते न पतिवज्जा, न हि सन्तो पटिसेनिकरोन्ति ॥
(सुत्तनिपात, व०८, १४।१८)
चक्खूहि नेव लोलस्स, गामकथाय आवरये सोतं । रसे च नानुगिज्झेय्य, न च ममायेथ किंचि लोकस्मि ॥
(सुत्त०, व०८, १४१८)
खेत्तं वत्थं हिरवा, गवास्सं दासपोरिसं । थियो बन्धू धू कामे, यो नरो अनुगिज्झति ॥ (सुत्त०, व० ८, ११ ४)
उपनीयति जीवितं अप्पमायु, जरूपनीतस्स न सन्ति ताणा । एतं भयं मरणे पेक्खमाणो, पुज्ञानि करियाथ सुखावहानि ॥
(अंगुत्तर नि०, पृ. १५९)
चोरो यथा सन्धिमुखे गीतो, सकम्मुना हञ्ञति पापधम्मो । एवं पजा पेच्च परम्हि लोके, सकम्मुना हञ्ञति पापधम्मो ॥
न नग्गचरिया न जटा न पंका, नानासका थण्डिलसायिका वा । रजो व जल्लं उक्कुटिकप्पधानं, सोधेन्ति मच्चं अवितिण्णकखं ॥ (धम्मपद १० । १३)
आथब्बणं सुपिनं लक्खणं, नो विदओ अथो पि नक्खत्तं । विरुतं च गब्भकरणं, तिकिच्छं मामको न सेबेय्य ॥ (सुत्त०, व० ८, १४। १३)
(थेरगाथा ७८९)
सुसुखं बत जीवाम ये सं नो नत्थि किंचनं । मिथिलाय डरहमानाय न मे किंचि अडव्हथ ॥
( जातक ५३९, श्लोक १२५ जातक ५२९, श्लोक १६, धम्मपद १५)
For Private & Personal Use Only
सुसुखं बत जीवामि यस्य मे नास्ति किंचन ।
मिथिलायां प्रदीप्तायां, न मे दह्यति किंचन । (मोक्षधर्म पर्व, २७६ । २)
यो सहस्सं सहस्सेन संगामे मानुसे जिने ।
एकं च जेय्यमत्तानं स वे संगामजुत्तमो | (धम्मपद ८। ४)
मासे मासे सहस्सेन यो यजेय सतं समं,
एकं च भावितत्तानं मुहुत्तमपि पूजये । सायेव पूजना सेय्यो यं चे वस्ससतं हुतं ॥ यो च वस्ससतं जन्तु अरिंग परिचरे बने, एकं च भावितत्तानं मुहुत्तमपि पूजये ।
सायेव पूजना सेय्यो यं चे वस्ससतं हुतं । (धम्मपद ८1 ७, ८)
यो ददाति सहस्राणि गवामश्वशतानि च ।
अभयं सर्वभतेभ्यः सदा तमभिवर्तते । (शान्तिपर्व २९८ । ५)
www.jainelibrary.org