Agam Kathanuyoga Gujarati Part 05

SR No.: 005013
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Shrut Prakashan Nidhi
Total Pages: 274
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, Story, & agam_related_other_literature
File Size: 5 MB

Page 64

દેવ-દેવી કથા
૬ ૩
જે – યાવત્ – દિવ્ય ભોગ્ય ભોગવતો વિચરે છે.
ત્યારે સામાનિક દેવોની આ વાત સાંભળીને, અવધારીને અસુરેન્દ્ર અસુરરાજ ચમર શીઘ જ કુદ્ધ, પુષ્ટ, કુપિત અને ચંડ-રૌદ્ર થયો. ક્રોધાવેશથી બડબડાટ કરતો બોલ્યો, તે દેવેન્દ્ર દેવરાજ શક કોઈ બીજો છે અને આ અસુરેન્દ્ર અસુરરાજ ચમર કોઈ બીજો છે. તે મહાદ્ધિવાળો છે અને હું અલ્પદ્ધિવાળો છું. તેથી હે દેવાનુપ્રિયો ! હું ઇચ્છું છું કે, હું જાતે જ તે દેવેન્દ્ર દેવરાજ શક્રના તે સ્વરૂપને ભ્રષ્ટ કરી દઉં. એમ કહીને ચમરેન્દ્ર કોપવશ તપી ગયો. ત્યારપછી તે અસુરેન્દ્ર અસુરરાજ ચમરે અવધિજ્ઞાનનો પ્રયોગ કર્યો. અવધિજ્ઞાન વડે મને (ભગવંત મહાવીરને) જોયો. મને જોઈને ચમરેન્દ્રને આવો મનોગત સંકલ્પ થયો કે શ્રમણ ભગવંત મહાવીર – યાવત્ – એક રાત્રિની મહાપ્રતિમા અંગીકાર કરીને સ્થિત છે. તેથી મારે માટે આ શ્રેયસ્કર થશે કે હું શ્રમણ ભગવંત મહાવીરનો આશ્રય લઈને દેવેન્દ્ર દેવરાજ શક્રને સ્વયમેવ શ્રીભ્રષ્ટ કરું.
તે ચમરેન્દ્ર પોતાની શય્યાથી ઉયો. દેવદૂષ્ય પહેર્યું. ઉપપાત સભાના પૂર્વ દ્વારેથી નીકળ્યો. સુધર્માસભામાં આવ્યો. જ્યાં ચતુષ્પાલ શસ્ત્રભંડાર હતો ત્યાંથી એક પરિધરત્ન લીધું. પછી એકલો જ પરિધરત્નને લઈને અત્યંત રોષાવિષ્ટ થઈને ચમરચંચા રાજધાનીથી નીકળ્યો. તિગિચ્છિકૂટ નામક ઉત્પાત પર્વતની નીકટ આવ્યો. વૈક્રિય સમુદુઘાત કરીને સંખ્યય યોજન પર્યતનું ઉત્તર વૈક્રિયરૂપ બનાવ્યું. ત્યારપછી તે ઉત્કૃષ્ટ - યાવતું – દિવ્ય દેવગતિથી – યાવત્ – મારી પાસે આવ્યો. મને ત્રણ વખત આદક્ષિણ–પ્રદક્ષિણા કરી. વંદન–નમસ્કાર કરીને બોલ્યો. હે ભગવન્! હું આપનો આશ્રય લઈને સ્વયમેવ દેવેન્દ્ર દેવરાજ શક્રને તેની શોભાથી ભ્રષ્ટ કરવાને ઇચ્છું છું. પછી તે ઇશાન ખૂણામાં ગયો. વૈક્રિય સમુઘાત કરીને એક મહાઘોર, ઘોરાકૃતિયુક્ત, ભયંકર, ભયંકર આકારવાળુ, ભાસ્વર, ભયાનક ગંભીર, ત્રાસદાયક, કાળી કૃષ્ણપક્ષીય અર્ધરાત્રિ અને કાળા અડદોની રાશિ સમાન કાળું, એક લાખ યોજન ઊંચુ, મહાકાય શરીર બનાવ્યું.
તે પોતાના હાથોને પછાડતો, પગ પછાડતો, ગર્જના કરવા લાગ્યો. ઘોડાની જેમ હણહણવા લાગ્યો. હાથી માફક કિલકિલાટ કરવા લાગ્યો. રથની માફક ધનધનાહટ કરવા લાગ્યો. પગ વડે જોરથી જમીનને પટકવા લાગ્યો. ભૂમિ પર જોરથી આહત કરવા લાગ્યો. સિંહનાદ કરવા લાગ્યો. ઉછળવા લાગ્યો, ત્રિપદી છેદવા લાગ્યો. ડાબી ભુજા ઊંચી કરી, જમણા હાથની તર્જની આંગળી અને અંગુઠાથી નખ દ્વારા પોતાના મુખને તિછું ફાડી વિડંબિત કરતો જોરથી કલકલ કરવા લાગ્યો. આ પ્રમાણે કરતો એકલો જ પરિધરન લઈને ઊંચે ઉડ્યો. જાણે તે અધોલોકને સુબ્ધ કરતો, પૃથ્વીતલને કંપાવતો, તિછ લોકને ખેંચતો, ગગનતલને ફોડતો, ગર્જના કરતો, વિજળી ચમકાવતો, વર્ષા વરસાવતો, ધૂળ ઉડાડતો, તમસ્કાયને વિફર્વતો, વાણવ્યંતરોને ત્રાસિત કરતો, જ્યોતિષ્ક દેવોને બે ભાગોમાં વિભક્ત કરતો અને આત્મરક્ષક દેવોને ભગાડતો, પરિઘરત્ન આકાશમાં ઘુમાવતો – યાવત્ - અસંખ્ય દ્વીપ સમુદ્ર મધ્યેથી નીકળ્યો.
જ્યાં સૌધર્મકલ્પ હતો, સૌધર્માવલંસક વિમાન હતું, સુધર્મા સભા હતી ત્યાં