Agam Kathanuyoga Gujarati Part 01

SR No.: 005008
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Shrut Prakashan Nidhi
Total Pages: 386
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, Story, & agam_related_other_literature
File Size: 18 MB

Page 160

તીર્થંકર ચરિત્ર—ભમલ્લિ—કથા
તેની જીભમાંથી લાળ ટપકતી હતી. તે જીભ લપલપાયમાન થતી હતી. એક જેવી લાગતી તેની બે જીભો મોઢાની બહાર લબડતી હતી.
- વારંવાર મોઢું ફાડતો હોવાથી તેનું તાળવું મહાવિકરાલ, ડરામણું લાગતું હતું. તે લાલ વર્ણનું હતું અને તેમાંથી લાળ ટપકતી હતી. તેનું મોઢું અંજનગિરિ જેવું કાળા પર્વત સમાન અને તેમાં હિંગલોકથી ભરેલી ગુફા જેવા બિલ સશ હતું. અંજનગિરિમાંથી અગ્નિની જ્વાળા નીકળતી હોય તેવું તેનું મુખ લાગતું હતું. તેના બંને ગાલ સુકાયેલા ચામડાના પાત્ર (ચરસ)ની જેમ અંદરની બાજુ દબાયેલા હતા. તેનું નાક નાનું-વાકુંચૂકું અને ચપટું હતું. તેના નસકોરામાંથી નીકળતો શ્વાસોચ્છવાસ એવો લાગતો હતો કે જાણે તે ક્રોધથી ફુત્કાર કરી રહ્યો હોય. તે શ્વાસ લેતો હતો ત્યારે ધમધમ જેવો અવાજ થતો હતો. તે શબ્દધ્વનિ અતિ તીવ્ર કર્કશ, કઠોર અને દુઃસહ હતો.
– તેના બંને કાન શકુલીના સમાન ઊંચા ફૂલેલા હતા. તેના પર લાંબાલાંબા વાળ ઉગેલા હતા. મહાવિકરાળ હતા. આંખો સુધી ફેલાયેલા અને ચંચળ હતા. આંખો બિલાડીના જેવી માંજરી અને આગીયાની જેમ લાલ ચમકીલી હતી. જે જોનારને ભયપ્રેરક હતી. લલાટની ભ્રમર વિજળી જેવી વક્ર હતી. ગળામાં પરિચય ચિન્હરૂપ નરમુંડોની માળા પહેરી હતી. કવચરૂપે અનેક વર્ણવાળા મહાવિષધર સર્પ શરીર સાથે લપેટેલા હતા. ખંભા ઉપર અહીં-તહીં સરકતા, ફુત્કાર કરતા સર્પો, વિંછીઓ, ગોધા, ઉંદરો, નકુલો, સરટોની રંગબેરંગી માળા ધારણ કરેલી હતી. કુંડલોને સ્થાને મહાભયંકર ફેણવાળા અને ફૂત્કાર કરતા કાળા નાગો પહેર્યા હતા.
૧૫૯
-
તેના ખંભા પર બિલાડી અને શિયાળ ઉછળ કૂદ કરી રહ્યા હતા. જોરજોરથી ઘૂઘૂ કરનારા ઉલ્લુઓને મુગટરૂપે મસ્તક પર ધારણ કરેલ હતા. વારંવાર મહાભયંકર ઘંટારવ કરતો હતો. કાયરજનોના હૃદયને હચમચાવનાર મહાભયંકર અટ્ટહાસ્ય કરતો હતો. જેનું શરીર ચર્બી, લોહી, પરુ, માંસ અને મળથી લપેટાયેલ હતું. જેના દબાવથી પંચ-પચ જેવો શબ્દ નીકળતો હતો. જેના જોતાં જ કમકમાટી છૂટતી હતી. તેનું વક્ષસ્થળ (છાતી) વિશાળ હતી. પેટ વિશાળ અને લાંબુ હતું. તે હસે કે ચાલે ત્યારે તેના શરીરના અવયવો લબડતા હતા.
તેણે જે પોષાક પહેરેલ હતો, તેમાં સ્પષ્ટરૂપે વાઘના છેઠેલા નખ, વાળ, મુખ, નયન અને કાન દેખાતા હતા. તેણે ઊંચા ઉઠાવેલા બંને હાથોમાં ખૂનથી લથબથ એવા એક વિશાળ હસ્તિચર્મને પકડેલ હતું. આવા તાલપિશાચને ભયંકર, અત્યંત કર્કશ, અસ્નિગ્ધ, અનિષ્ટ, અશુભ, અપ્રિય, અમનોજ્ઞ વાણીથી ત્રાસ આપતો અને પોતાની તરફ આવતો જુએ છે. તે પિશાચ નાચતો એવો જાણે આકાશ ફોડી દેવું હોય તે રીતે આવી રહ્યો હતો. તે ગર્જના કરતો હતો, અટ્ટહાસ્ય કરતો ભેંસની શીંગ જેવી કાળી અને તીક્ષ્ણ તલવાર લઈને આવતો હતો. તેને જોઈને બધાં ડરી ગયા. ત્રાસ પામ્યા, ઉદ્વિગ્ન થઈ ગયા અને ભયભીત થયેલા તે એકબીજાને ચોંટીને બેસી ગયા.
તે સાંયાત્રિક પોતવાહકો ઘણાં ઇન્દ્રની, સ્કંદની, રુદ્રની, શિવની, વૈશ્રમણની, નાગની, ભૂતની, યક્ષની અને કેટલીયે પ્રશાંત સ્વભાવવાળી દેવીઓની માનતા કરવા લાગ્યા.