________________
૬
પ્રેમ-બલિદાન બહારથી બરાબર સાંભળી શકાતે હતે. જિલયાત એકદમ ફીકો પડી ગયો, પણ તે ગીત સાંભળવા તે આજે ત્યાં જ ઊભો રહ્યો.
વસંતઋતુ આવી. એક દિવસ જાણે સ્વર્ગનું દૃશ્ય તેની નજર સમક્ષ ખુલ્લું થઈ ગયું: દેશે ભાજીને પાણી પાતી તેની નજરે પડી. હવે તો તે લાંબા કલાકો સુધી છપાઈ રહીને દેશને બગીચામાં આવતી જતી નિહાળ્યા કરતો; - આ વખત જાણે શ્વાસ પણ લીધા વિના તથા એક ખૂણે ભીંત ઉપર છુપાઈ બેસીને.
તે પોતાની છુપાવાની જગાએથી, હવે ઘણી વાર મેસ લેથિયરી સાથે દેશત વાતો કરતી તે પણ એ સાંભળી શકતો. પેલાં બંને બગીચામાં એક ઝાડ નીચેની બેઠકે બેસતાં.
દેશે બગીચામાં અવારનવાર ફૂલો ચૂંટતી અને સુંધતી. તે ઉપરથી તેને કઈ સુગંધ ગમે છે, તેને કયાસ જિલિયાત બાંધતો. ગુલાબનો નંબર પાંચમો હતો. કમળ તરફ તે માત્ર નજર કરતી, પણ કદી તેને સૂંઘતી નહિ.
જુદાં જુદાં ફૂલોની સુગંધી દેશેતને ગમતી, તે ઉપરથી જિલિયાતે તેના સ્વભાવ વિશે કલ્પનાઓ ઊભી કરવા માંડી. દરેક જાતની સુગંધ દીઠ તેણે દેરુશેતની એક એક ગુણની સંપૂર્ણતા કલ્પી કાઢી.
પણ, દેશેત સાથે કદી સીધી વાત કરવાની કલ્પના માટે તેનાં રૂંવાં ઊભાં થઈ જતાં.
જિલિયાતની એ ભીંત પાસેની તપસ્યા ચીંથરાં ભેગાં કરનાર એક ભલી બુટ્ટીની નજરે ચડયા વિના ન રહી. એ બદ્રીની કલ્પનામાં એ વાત આવી હશે ખરી કે, કઈ જુવાનિયો એકાદ ભીંત પાસે વારંવાર ઊભો રહેતો હોય, તે એ ભીંતની પેલી બાજુએ કોઈ જુવાન છોકરી હોય?
એક વખત જિલિયાત એ જ રીતે ભીંત પાસે ઊભો હતો, ત્યારે તે ડોસી જરા હસી અને એને બોમ્બે માંએ બોલી, “હા, હા, આમ ભીંત પાસે લખાવાથી ઘણી હૂંફ મળે!”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
