________________
પ્રેમબાણ
ય
તેણે આ વખતે પાસેના ટાપુમાં ત્રણેક મહિના ચાલ્યા જવાના વિચાર રાખ્યો હતો. પણ તે ન જ ગયા. ઉપરાંત પેલે રસ્તે પણ ભૂલેચૂકે ફરીથી તે ન ગયા.
તે મનેામન કલ્પના કરવા લાગ્યો કે, રસ્તા વચ્ચે લખાયેલું પેલું નામ હજુ કાયમ જ રહ્યુ હશે, અને જતા આવતા બધા લોકો તેને જોતા. હશે.
ગ્
પણ એ આખા પ્રસંગનો બદલો લેવા જાણે કરતો હોય તેમ તે દેશેતના મકાન ‘ ૉવિઝ ' આગળ થઈને રોજ પસાર થવા લાગ્યો. તે ખાસ ઇરાદાસર ત્યાં થઈને જતે એમ ન કહેવાય; પણ બનતું જ એવું કે, તે કશા ઇરાદા વિના નીકળ્યો હાય, તે પણ દેરુશેતના બગીચાની દીવાલ આગળ થઈને જ પસાર થતો હાય !
‘ટ્રૅવિઝ'ની આસપાસની કંપાઉંડ-દીવાલ કંઈ બહુ ઊંચી ન હતી. તેના ઉપર ઝટ ચડી ઊતરાય. પણ જિલિયાતને તો એ દીવાલ ચડી ઊતરવાના ખ્યાલ માત્રથી જ ધ્રુજારી વછૂટી જતી. અલબત્ત, તે ભીંત આગળ થઈને પસાર થતાં, તેની પાછળથી આવતા અવાજે સાંભળવામાં શો વાંધો ? રસ્તે થઈને જતા આવતા કોઈ પણ માણસ અંદરથી આવતા અવાજને તે સાંભળી શકે. એક વખત દુશે અને ગ્રેસ મકાનમાં તકરાર કરતાં હતાં, તે અવાજ તેણે સાંભળ્યા. કોણ જાણે એ અવાજ પણ સંગીતના અવાજની માફક તેના કાનમાં કયાંય સુધા ગુંજતો રહ્યો.
બીજે વખતે તેને તે કરતાં એક જુદો અવાજ સંભળાયા. ‘મને નાની સાવરણી જરા આપોને !' તેણે માની લીધું કે, તે દેરુશેતના જ અવાજ છે. એટલે તે તરત ત્યાંથી જીવ લઈને ભાગ્યો !
ધીમે ધીમે તેની હિંમત વધવા લાગી. હવે તે એ ભીંત આગળ થોભવા પણ લાગ્યો. એક વખત દેરુશેત પિયાના ઉપર પોતાનું માનીતું ગીત ગાતી હતી. તેના કમરાની બારી ખુલ્લી હતી. એને અવાજ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
