________________
જિલિયાત
૧૧
-
તે દેવળ-મંદિરમાં કદી જતા નહીં; પણ રાત – મધરાતે એકલા નવાઈ પામેલે ચહેરે ઘાસ ઉપર બેઠેલા કે પ્રાચીન શિલા-અવશેષોમાં ફરતા માલૂમ પડતો. તેની પાસે લવાતાં બધાં પક્ષીઓ તે ખરીદી લેતા, અને પછી તેમને બંધનમુક્ત કરી ઉરાડી દેતા. શેરીમાં મળતા લોકો તરફ તે વિનયવિવેકથી વર્તતા, પણ બને ત્યાં સુધી કોઈને માઢામેાઢ થવાનું ટાળતા. વારંવાર તે માછલાં પકડવા એકલા જતા અને ઘણાં માછલાં પકડી લાવતા. રવિવારે પણ તે પેાતાના બગીચામાં કે વાડામાં કામકાજ કરતા. કોઈ કોઈ વાર ગ્યર્નંસી આવી ચડતા સ્કૉટિશ સૈનિકો પાસેથી તેણે એક ‘ૉગ-પાઈપ ’ : મશક-શરણાઈ ખરદી હતી, અને સંધ્યાકાળે દરિયા-કિનારે ખડકો ઉપર બેસીને એ તેને અવારનવાર વગાડતો. વારંવાર જમીન તરફ નમીને બી વાવતા હેાય એવી ચેષ્ટાઓ કરતા પણ તે નજરે પડતા. આવું બધું કરનાર પ્રત્યે લાકોને અણગમેા ન થાય, તે બીજું શું થાય ?
રાત–મધરાતે તે એકલા ખડકો ઉપર પડતા; – જરૂર તે ભૂત વગે૨ે મેલાં સત્ત્વો સાથે કરતા હેાવા જોઈએ !
બેઠેલો કે ફરતા માલૂમ વાતચીત કે લેવડદેવડ
પછી તે। જિલિયાતના કેટલાક વ્યવહારોના અર્થ લોકોએ એ રીતે જ ઘટાડવા માંડયો. એક રાતે જૂન મહિનામાં જિલિયાત સમુદ્રકિનારે રેતીની ટેકરીવાળા ભાગ ઉપર બેસી, પેાતાની મશક-શરણાઈ વગાડતો હતા. તે રાતે માછલાં પકડવા ગયેલા બધા માછીમારો ખાલી હાથે જ પાછા આવ્યા.
એક સાંજે ખાતર માટે દરિયાઈ-લીલ ભરી લાવવા ગયેલું ગાડું જિલિયાતના ઘર પાસે જ ઊંધું વળી ગયું. જિલિયાતે તે ગાડું છતું કરવામાં તથા બધી લીલ ગાડામાં પાછી ભરી આપવામાં ખૂબ મહેનત લીધી. શા માટે ? જરૂર, મેલી નજર નાખી એ ગાડું ઊંધું વાળવાના ગુનાસર, મૅજિસ્ટ્રેટ પાસે રજૂ થવાના તેને ડર લાગ્યો હોવા જોઈએ!
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
