________________
ફરીથી બંદરને ઘંટ!
૨૦૯ જાણું છું કે, અત્યારે ઘરમાં બધાં સૂઈ ગયાં હશે; પરંતુ મને બીજો સમય મળે તેમ નહોતું. બાઈબલ ઉઘાડતાં જે વાકય તે દિવસે નીકળ્યું હતું, તે તમને યાદ છે? મેં તે વાકય ઉપર વારંવાર વિચાર કર્યો છે. રેવરંડ હેરોદ મને કહ્યા કરે છે: “તમારે તવંગર પત્ની જોઈએ.’ હું તેમને જવાબ આપે છે: “ના, મારે ગરીબ પત્ની જોઈએ.’ હું તમારી વિશેષ નજીક આવ્યા વિના તમારી સાથે વાત કરી રહ્યો છું. તમે જો ઇચ્છો કે, મારો પડછાયો પણ તમારા પગને ન અડવો જોઈએ, તો હું હજુ વિશેષ પાછો ખસી જઈશ. તમારી ઇચ્છા મુજબ જ બધું થશે. તમે ઇચ્છો તો જ મારી પાસે આવજો, હું તમને ચાહું છું, અને તમારી રાહ જોઈશ.”
દેરુશેત ખચકાતે અવાજે બોલી –
મૉશ્યોર, મને ખબર નહોતી કે રવિવારે અને ગુરુવારે મારી હાજરીની આમ નેંધ લેવાતી હશે.”
પેલા અવાજે જવાબ આપ્યો –
સ્વર્ગીય વસ્તુઓ સમક્ષ મનુષ્ય તાકાત વિનાનો બની રહે છે. પ્રેમ કરવો એ વિશ્વનિયમ છે. તમે મારે માટે આશીર્વાદ રૂપ છો. હે સુંદરી હું તમને વંદન કરું છું.”
દેશેતે જવાબ આપ્યો : “ચર્ચમાં નિયમિત આવતાં માણસો કરતાં હું ત્યાં આવીને કોઈને આવી વિશેષ ઈજા કરતી હોઈશ, એની મને કલ્પના નહોતી.”
પેલા અવાજે આગળ ચલાવ્યું -
ઈશ્વર પોતાની મરજી ફૂલો, ઉષ:કાળ અને વસંતઋતુ મારફતે વ્યક્ત કરે છે. તેમની મરજી છે કે સ્ત્રી-પુરુષે પ્રેમ કરવો. બે આત્માઓ એક થાય એ વસ્તુ તેમના પોતાના ઉપર આધાર રાખતી નથી. એમાં આપણો કશો વાંક-ગુનો નથી તમે હાજર હોતાં, વિશેષ કંઈ નહિ. કોઈ કોઈ વાર મારી નજર તમારી ઉપર પડી હતી. ખરેખર, એ મારે માટે
ટૉ. ૧૪
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
