________________
પ્રેમબલિદાન ઉચિત ન કહેવાય; પણ હું શું કરું? મારી પણ લાચારી છે. તમારી તરફ નજર કરવા જતાં આવું બધું બની રહેશે, એમ હું પણ ક્યાં જાણતું હતું? સ્ત્રી-પુરુષનાં હૃદય ઉપર કેવાં ગૂઢ બળો કામ કરતાં હોય છે? તે આપણા કાબૂ બહાર જ હોય છે. તમે મારો સ્વીકાર કરો છો? અત્યાર સુધી હું ગરીબ હતો; તેથી હું કાંઈ જ બોલ્યો નહોતો. હું તમારી ઉંમર જાણું છું. તમે એકવીસ વર્ષનાં છો, હું છવીસ વર્ષને. હું કાલે ઇંગ્લેંડ જાઉં છું. જો તમે મારો અસ્વીકાર કરશે, તે પછી હું પાછો અહીં નહીં આવું. હું તમને ચાહું છું; મને જવાબ આપે. તમારા કાકા મને મળી શકે એમ હશે, ત્યારે હું તરત જ એમને મળી લઈશ. પરંતુ હું તમને જ પહેલાં પૂછું છે.”
દેશેત માથું નીચું નમાવી એટલું જ ગણગણી, “હાય, હું તેમને કેટલા પૂજાં છું.”
આ શબ્દો એટલા ધીમેથી બોલાયા હતા કે, માત્ર જિલિયાતે જ તે સાંભળ્યા.
“બાનુ?” પેલા અવાજે ફરી શરૂઆત કરી. દેરશેત ચેકી ઊઠી. “હું તમારા જવાબની રાહ જોઈ રહ્યો છું.” “કયા જવાબની?” “મેં પૂછ્યું તે બાબતના જવાબની.” “ઈશ્વરે એ જવાબ સાંભળી લીધો છે.”
“તો તું હવે મારી વિવાહિતા છે: ઊઠ અને મારી પાસે આવ. મારો અંતરાત્મા તારા અંતરાત્માનો સ્વીકાર કરે એનાં આ ભૂરું આકાશ અને આ ચમકતા જાગ્રત તારા સાક્ષી રહો. આપણું પ્રથમ ચુંબન આકાશમાં એકાકાર થઈ જા!”
દેશત ઊભી થઈ અને થોડી વાર સ્થિરપણે પેલાની આંખોમાં જોઈ રહી. પછી ધીમે પગલે, માથું ઉન્નત રાખી, હાથ નીચા ઢાળી, પિલો ઊભો હતો તે વાડ તરફ તે વળી અને દેખાતી બંધ થઈ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
