________________
પ્રેસ-મલિદાન
ર્જિલિયાતને આ પરિસ્થિતિમાં નસીબનું વાંકાપણું જ દેખાયું. પેાતાનો આટઆટલો પરિશ્રમ, એક નાનીશી કસરને લીધે, પાણી ભેગા થતા કલ્પીને તેના અંતરને કારમો આઘાત લાગ્યા. પેલું તોફાન જતાં જતાં તેની ડચ-બાટ મારફતે તેની પીઠમાં કેવા કારી ઘા કરતું ગયું હતું !
૯૪
જિલિયાતે હતાશ થઈ આકાશ તરફ નજર કરી, અને જિંદગીમાં પહેલી વખત આસપાસના અનંતને તેણે પાકાર કર્યા, “ દયા ! દયા ! ” અને અનંતે દયા દાખવી હોય તેમ તરત બેભાન થઈ તે ગબડી પડયો.
tr
૩
સવારે સૂર્યોદય થયો, ત્યારે તેનાં પહેલાં કિરણે મોટા-વ્ર ઉપર પડયાં. જિલિયાત હજુ ત્યાં જ બેહાશ થઈને પડયો હતો.
પણ સૂર્યના પ્રકાશ તેના અકડાઈ ઠૂંઠવાઈ ગયેલા શરીર ઉપર પડતાં, તેનામાં કંઈક પ્રાણ-સંચાર શરૂ થયે, અને તેની છાતીમાંથી એક ઘેરો નિશ્વાસ નીકળ્યા.
તેનાં પરિચિત દરિયાઈ-પંખીએ તેની આસપાસ ટાળે વળી, તેની સ્થિતિ જોઈ, કંઈક દુ:ખ વ્યક્ત કરતાં હોય એમ અવાજ કરવા લાગ્યાં. એક સી-ગલ પંખી તેનું પાળેલા જેવું થઈ ગયું હતું, તે તે તેની નજીક જઈ તેને જાણે બાલાવવા લાગ્યું. તેણે જવાબ ન આપ્યા એટલે તે પંખી તેના ખભા ઉપર કૂદીને બેઠું અને તેના હોઠ ચાંચ વડે ટોચવા લાગ્યું. જિલિયાતે આંખ ઉઘાડી. .
પંખી સંતોષ પામી, આનંદના અવાજ કરતાં ઊડી ગયાં.
જલિયાત ઊઠયો, અને આળસ મરડી, તરત બે દુવ્ર વચ્ચે લાંગરેલી પેાતાની ડચ-બેટની શી વલે છે, તે જોવા દોડયો. ડચ-બાટ સહીસલામત ત્યાં ઊભી હતી : પેલો દાટો કાયમ રહ્યો હતો !
એ જોઈ જિલિયાતના હાથમાં ને પગમાં બેવડું ઝેર આવ્યું. તેણે તરત પાણી ઉલેચવા માંડયું અને થોડી વારમાં પેલું બાર્ક પાણીની સપાટી ઉપર આવી ગયું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
