________________
પ્રેમ-બલિદાન
એના ઉપાય ખારું પાણી જ કહેવાય. એટલે તેણે તરત પાણીમાં ઞાતું લગાવી આખું શરીર મસળવા માંડયું.
૧૮૮
તે પાણીમાં હતા ને અચાનક પેલી ડેવિલ-ફિશવાળી બખાલની પાસે બીજી એક ગુફા તેની નજરે પડી. તે ધીમે ધીમે તેની પાસે ગયા. તે તદ્દન સૂકી હતી. પોતે નાહતા હતેા તે પાણીને પ્રતિબિંબિત પ્રકાશ ગુફામાં અંદર સુધી પહોંચતા હતા. જિલિયાતે પાણીમાં રહ્યા રહ્યા જ અંદર નજર કરી, તે જાણે એ ગુફાને છેડે કોઈનું હસતું મોં તેને દેખાયું.
જિલિયાત ભૂતપિશાચના આભાસામાં માનતા નહિ. એટલે આ હસતું મોં શું છે તેની તપાસ કરવા તે તરત એ ગુફામાં માથું નમાવીને પેઠો. અંદર જઈને જોયું તો એ હસતું મોં કોઈ માણસની ખાપરી હતી.
માત્ર ખાપરી ન હતી, આખું હાડપિંજર જ હતું. આસપાસ સેંકડો મરેલા કરચલા પડયા હતા.
એ ગુફા પેલા ડેવિલ-ફિશનું રહેઠાણ હતી. પેલા કરચલા માણસને ખાઈ ગયા હતા; અને ડૅવિલ-ફિશ એ કરચલાને ચૂસી ગયું હતું.
એ હાડપિંજરની કેડની આસપાસ ચામડાના પટા જેવું કાંઈક તેની નજરે પડયું.
તે પટ્ટો તેણે કાઢી લીધે; તેમાં વરચે કાંઈક કઠણ દાબડી જેવું તેને લાગ્યું. છરી વડે ચામડું કાપતાં, તેમાં લેાખંડની સ્પ્રિંગ-ડબ્બી નીકળી. સ્પ્રિંગ કટાઈને બગડી ગઈ હતી. જિલિયાતે છરીથી જ એ દાબડી ઉઘાડી નાખી. તેમાં ગડી વાળેલા કાગળા સિવાય કાંઈ ન હતું. તે કાગળા ભેજવાળા બન્યા હતા, પણ ભીના થયા ન હતા. ડબ્બી પાણીમાંય અંદરથી કોરી રહે એવી રીતની બનાવેલી હતી — અર્થાત્ ખલાસીએ છીંકણી માટે વાપરે છે, તેવી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
