________________
૧૯૪
પ્રેસ-અવિદ્વાન
ખાંચા પકડી પકડીને એ બખોલ આગળ પાણીમાં કૂદી પડયો. પાણી તેના ખભા સુધી આવ્યું.
પેલી બખાલ અંદર લંબાતી જતી હતી. તેની ભીંતે લીસી સુંવાળી હતી અને ઉપર ણે કમાનદાર છત હતી.
તે પંદરેક પગલાં એ બખાલમાં ચાલ્યા ત્યારે ઉપરની છત અચાનક પૂરી થઈ. આગળ વધુ મેાકળાશ હતી, અને પરિણામે વધુ અજવાળું હતું. જિલિયાત નવાઈ પામ્યા, એ ગુફાને પણ તરત ઓળખી ગયા – મહિના ઉપર તે બીજે છેડેથી જેમાં આવ્યા હતા, તે જ એ પેટાળ હતું. આ વખતે તે દરિયા તરફથી અંદર આવ્યા હતા એટલું જ.
સામા ખડકમાં તેણે પેલી તરાડ જોઈ, જેમાં થઈને તેણે પહેલી વાર આ પેટાળમાં ડોકિયું કર્યું હતું.
પેાતે ઊભા હતા તેની પાસે જ તેણે એક માટી તરાડ જોઈ, જેમાં પેલા કરચલા પેસી ગયા હોવા જોઈએ.
તેણે અંદર પેસે તેટલે દૂર સુધી તેમાં હાથ નાખી જોયા. અચાનક તેને હાથ કોઈએ પકડયો !
કોઈ ચીતરી ચડે તેવા, ભીના, ચીકણા, જીવતા પદાર્થ અંદરના અંધારામાં તેના ખુલ્લા હાથ ઉપર વીંટળાવા લાગ્યો હતે.
ધીમે ધીમે તે પટ્ટો તેની છાતી તરફ આગળ વધવા લાગ્યો. એક સેકંડમાં તે કાંડું અને કોણીથી આગળ ખભા સુધી તે વીંટાતા ગયો અને તેની અણી તેની બગલમાં પેઠી.
જિલિયાત ઊછળીને પાછે ખસવા ગયા, પણ તેનાથી ચસી શકાયું નહિ.
તેણે પોતાની છરી દાંત વચ્ચેથી કાઢી ડાબા હાથમાં લીધી, અને ખડકને ભીંસ દઈ તેણે પેલા પટ્ટાના વીંટામાંથી છૂટવા પ્રયત્ન કર્યો. પેલો પટ્ટો તરત વધુ ટાઈટ થયો. તે ચામડા જેવા નરમ હતા, પેાલાદ જેવા કઠણ હતા અને રાત્રી જેટલેા ઠંડા હતા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
