________________
પ્યાલા હાડે પહોંચે તે પહેલાન
૧૭૩
અચાનક સૂર્ય દેખાતા બંધ થયો. જિલિયાતે ઊંચી નજર કરીને જોયું, તો પેલો ધુમ્મસનો પર્વત સૂર્ય સુધી ઊંચે પહોંચી ગયો હતા. તેણે જાણે ઝાપટ મારીને સૂર્યને બુઝાવી દીધો !
અચાનક એક ભારે કડાકો થયો ~ વીજળીના ચમકારા વિનાનો, ઘેરો. થોડી ચુપકીદી બાદ વીજળીના ચમકારા થાડા થોડા દેખાવા લાગ્યા — પણ ગર્જના વિના.
-
થોડી વારમાં પવન વાવા લાગ્યા, અને જિલિયાત ઊભો હતો તે ખડક ઉપર વરસાદની ત્રણ-ચાર ઝાપટો જોરથી વાગી. પછી બીજો કડાકો થયો. પવન હવે ઊપડવા લાગ્યો હતો.
અંધારાની ભયાનકતા તેની પરાકાષ્ઠાએ પહોંચી. બીજા કડાકા સાથે વાદળની ભીંત જાણે ઉપરથી નીચે સુધી ચિરાઈ અને એ પેાલાણમાંથી ઉપર ભરાઈ રહેલું પાણી વરસાદના ભારે ઝાપટા રૂપે નીચે ઠલવાઈ ગયું.
જિલિયાતની આસપાસ આખી ભૂતાવળ નાચી ઊઠી – વરસાદનાં ઝાપટાં, પવનનું તાફાન, વીજળી, કડાકા, વાદળ ભણી ઊછળતાં માજાં, ફીણના ગેાટા, ગડગડાટ, ચીસો, બરાડા, સુસવાટા – બધું એકીસાથે.
ભારે વજનથી લાદેલી હાડી સાથે ખુલ્લા સમુદ્રમાં બે ખડકો વચ્ચે કેદ પુરાયેલા જિલિયાત જેવા માણસ માટે આથી વધુ કારમી ઘાંટી બીજી હોઈ શકે નહિ. બીજી આડચ રચવાનું તેણે તોફાનની વચ્ચે જ શરૂ કરી દીધું હતું.
સદ્ભાગ્યે પવન ઉત્તર-પશ્ચિમમાંથી આવતો હતો. દરિયો પણ કોઈ કોઈ વખત ભૂલ કરી બેસે છે. તેને જિલિયાતને ફૂંકી દેવો હતો— પછાડી નાખવો હતો – ખતમ કરી નાખવો હતા. પણ તેણે પવનને તેપમારો શરૂ કર્યા. ખડક બાજુથી;– વચ્ચેની નાળના પ્રવેશદ્વાર તરફથી નહિ.
પરંતુ પવનને બદલાતાં શી વાર? કદાચ બીજી આડચ પૂરી થઈ જાય તે પહેલાં જ તે પૂર્વ તરફ પણ વળી જાય. પછી તો પ્રવેશદ્વાર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
