________________
પ્યાલા હૈડે પહોંચે તે પહેલાં –
૧૭૧
ક્ષિતિજ તરફથી આવતા તે અવાજ હવે બંધ પડયો હતા. બધું શાંત થઈ ગયું હતું. એપ્રિલના સૂર્ય ઝગમગાટ ઊગી રહ્યો હતો.. દેખીતી રીતે આના કરતાં વધુ સારી આબેહવા હાઈ શકે નહિ.
પરંતુ ક્ષિતિજ તરફ પંખીની લાંબી પંક્તિ દેખાતી હતી. તે બહુ ઝડપથી જમીન ભણી વળતાં હતાં. જાણે પાછળ આવતા કશા ભયમાંથી બચવા પ્રયત્ન કરતાં હોય.
જિલિયાતે તરત આડચને વધુ ઊંચી કરવાના પ્રયત્ન શરૂ કર્યાં. બપેર થતા સુધીમાં સૂર્યના તાપ રોજ કરતાં વધી ગયો. જિલિયાત હવે પાતે ખડા કરેલા જંગી મારવા આગળ ઊભા રહી, દરિયા તરફ નજર કરવા લાગ્યા.
દરિયા છેક જ શાંત હતેા : એકદમ શાંત. ઍકે સઢ કયાંય દેખાતા ન હતા. આકાશ બધેથી ખુલ્લું થઈ ગયું હતું.
પરંતુ પશ્ચિમ તરફ દૂર ઝાંખું-ફીક એક નાનું ટપકું દેખાવા માંડયું હતું. તે ટપકું એક જ જગાએ દેખાતું રહેવા છતાં કદમાં મેાટું બનતું જતું હતું.
જિલિયાતે ખડી કરેલી આડચ આગળ મેાજાં ધીમે ધીમે ઊછળવા વાગ્યાં હતાં.
ભયંકર તાફાન ઘૂઘવતું આવી રહ્યું હતું.
સમુદ્રે જિલિયાતને એક મેોટી લડાઈ આપવાનું નિરધાર્યું હતું. ઘાસમાં થઈ સરકતા સાપ કરતાં, શાંતિના ઓઠા હેઠળ સરકતું આવતું દરિયાઈ તોફાન વધુ ખતરનાક - વધુ ઝેરી – વધુ ડંખીલું ડાય છે.
તોફાનમાં પવન સૂસવતા આગળ આવતા હોય છે. એ પવનો એટલે નરમ-પોચી હવા નહિ. એ તે અનેાખા વ્યક્તિત્વવાળા અને તાકાતવાળા મહા રાક્ષસો હોય છે. ભારતમાં તેમને મરુતા કહે છે; જૂડિયામાં ચેરુબિમ, અને ગ્રીસમાં ઍકિવલૉન. એ બધાં અફાટ અવકાશનાં જાણે પાંખાળાં પ્રાણી હોય છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
