________________
૭.
પ્રેમ-મલિદાન
સહેલાઈથી તેમાં ખીલા પેસતા હતા. જિલિયાત હવે જેટલા બને તેટલા પાટડા, દારડાં, સાંકળા ત્યાં ખેંચી લાવ્યા, અને જરા પણ પાછું વળીને જોયા વિના બે ખડક વચ્ચે મારચા જેવી આડચ ઊભી કરવા લાગી ગયા.
દરમ્યાન સૂર્યોદય થયા. આકાશ સ્વચ્છ હતું, અને દરિયા શાંત
હતા.
પણ જિલિયાતે ઉતાવળ કરવા માંડી. તે પણ બહારથી શાંત હતા; પણ જે ઉતાવળ તે કરતા હતા તે ઉપરથી તેના અંતરની ચિંતા પ્રગટ થઈ જતી હતી. ખડકની કિનારી ઉપરથી તે પૂર ઝડપે ઠેકડા ભરતા હતા, અને વખારમાંથી બને તેટલી વસ્તુઓ ખેંચી લાવતા હતા.
આડચનું કામકાજ એટલું ઝડપે ચાલતું હતું કે, તે ગાઠવાતું જતું હોય એમ કહેવાને બદલે તે ઊગતું જતું હતું, એમ જ કહેવું પડે. પૂર્વ તરફનું આ પ્રવેશદ્રાર પાંચથી છ ફૂટ પહેાળું હતું. એનું સાંકડાપણું જિલિયાતને બહુ મદદગાર નીવડયું. એ સાંકડાણાને કારણે તેની વચ્ચેની આડચ બહુ નક્કરતાથી તથા સહેલાઈથી ઊભી થવા લાગી. આ આડચ માટેના આડા પાટડા ગોઠવાઈ રહ્યા એટલે જિલિયાત તેમની ઉપર ચડીને પેલા અવાજને ફરીથી લક્ષ દઈને સાંભળવા લાગ્યા. અવાજ હવે વધુ સ્પષ્ટ તથા અર્થપૂર્ણ બનતા જતા હતા.
જિલિયાતે પેાતાનું કામકાજ આગળ ધપાવવા માંડયું. તેણે એ આડચને દોરડાંથી અને જરૂર પડે ત્યાં ખીલા ઠોકીને મજબૂત બનાવવા માંડી.
જિલિયાત કામ કરતા જ બિસ્કીટ ચાવતા જતા હતા. તેને તરસ લાગી હતી; પણ આગલી રાતે તેને વરસાદના પાણીને મામૂલા સંઘરો ખાલી થઈ ગયા હતા.
તે વધુ ચાર કે પાંચ પાટડા ખેંચી લાવ્યા અને પછી આડ ઉપર ઊભા થઈ ફરીથી પેલા અવાજ સાંભળવા લાગ્યો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
