________________
પ્યાલે હેઠે પહોંચે તે પહેલાં
૧૬૫ કહેવાય; એટલે રત્ન જડનાર ઝવેરી જેટલી ચોકસાઈથી રત્નને ખામણામાં જડે, તેટલી કાળજીથી ધારદાર ખડકો વચ્ચેથી પોતાની બોટને દુરાંદેના બેખાની બરાબર નીચે લાવીને સ્થિર કરવાની હતી.
ડચ-બોટ તેણે સુકાનને ભાગ આગળ રાખીને અંદર દાખલ કરવાની હતી, જેથી કૂવાથંભ સુધીનો ભાગ દુરાંદેના ખોખાથી આગળ નીકળી જાય અને પેટાળનો ભાગ બરાબર દુરાંદેની નીચે આવે.
જિલિયાતને આ બધું સંભાળીને કરતાં પાએક કલાક લાગ્યો. પિતે ધારેલે ઠેકાણે બોટ લાવીને તેણે લાંગરો વડે સ્થિર કરી દીધી.
પછી પ્રથમ તે તેણે કૅસ્ટનની મદદથી પેલી પૅડલ-ચક્રોની બે પેટીઓ ડચ-બોટમાં નીચે ઉતારી. એ બે પેટીઓ તેની બોટ માટે “બૅલાસ્ટ” - સ્થિર કરનાર વજન – રૂપ બની રહી.
હવે એ જિનને ઉતારવાનું રહ્યું. પણ એટલામાં જિલિયાતે જોયું કે, દરિયો ઊછળવા લાગ્યો હતો. પવન જોરમાં ન હતો, પરંતુ પશ્ચિમ તરફથી ફૂંકાતે હતે.
દરિયો જો પૂર્વ તરફથી દુની ગલીમાં પેસે, તો તો તે ગલી બહુ શાંત અને ખુશનુમા રહે, પણ જો પશ્ચિમમાંથી પેસે, તો બહુ તોફાન મચાવી મૂકે.
અને તેનું કારણ છે. પૂર્વ તરફનો પવન જમીન તરફથી આવે છે; ત્યારે પશ્ચિમનો પવન આટલાંટિક મહાસાગર ઓળંગીને આવતો હોઈ, દૂર દૂરથી તે મોટા કદનાં મોજાંના વીંટા લેતો આવે છે. આ સાંકડા માર્ગમાં પછી એ વીંટા ખૂબ જોરથી ઝીંકાય છે.
પાણીના આ વીંટાનો ઝપાટો બહુ ભયંકર હોય છે. ધસતું પાણી પણ માણસોના ધસતા ટોળા જેવું હોય છે. જેમ માર્ગ સાંકડો, અને અંદર પેસવા માગનારા ઘણા, તેમ તેઓનો એવો આંધળો ધક્કો થાય, કે પછી કોણ પેઠું ને કોણ કચરાયું એ જોવા જ કોઈ રહે નહીં.
ઉત્તર અને દક્ષિણ તરફના પવને તે ખડક ઉપર જ ઝીંકાતા હોઈ, અંદરની નાળમાં કશું તોફાન ઊભું કરતા નથી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
