________________
જ્યાં જવાય નહિ અને ગયા પછી પાછા અવાય નહિ ૧૪૫
બખેલનું મોં બે ફૂટ ઊંચું હતું. અને અંદર જતાં તે સાંકડી બનતી જતી હતી. શિલાઓનો ઢગલો દક્ષિણ-પશ્ચિમ તરફ આવેલ હોઈ, આ બખેલ મોજાંથી સુરક્ષિત હતી, પણ તરાતા પવન તરફ ખુલ્લી હતી.
જિલિયાતને એ બખોલ બહુ પસંદ આવી ગઈ. તેના તાત્કાલિક બંને પ્રશ્નો પતી ગયા: તેની હોડી માટે બંદર મળી ગયું; અને તેને પોતાને માટે છાપરાવાળું રહેઠાણ!
આ રહેઠાણનો ફાયદો એ હતું, કે, તે દુરાંદેની તદૃન જ નજીક આવેલું હતું. - જલિયાતે નાખેલ આંકડો બે જંગી શિલાઓ વચ્ચે ભરાયો હતો. તેણે એક મોટો પથ્થર ઉપર મૂકી, તેને ખસી ન શકે તેવો કરી દીધો.
પછી તરત જ તે દોરડા ઉપરથી નીચે તૂતક ઉપર ઊતરી આવ્યો.
પોતાના અત્યાર સુધીના પ્રયત્નો સફળ થયા હોઈ, હવે તે સંતોષથી ખાવા બેઠો. ખાઈ રહ્યો ત્યારે પણ હજી દિવસનું અજવાળું બાકી રહ્યું હતું. એટલે તેણે દુરદને ભાર હળવો કરવા માંડયો. એ વસ્તુ બહુ આવશ્યક હતી.
તેણે એંજિન વાળા નક્કર ભાગ ઉપર લેખંડ, દોરડાં અને સઢનું કાપડ એમ જે કંઈ ઉપયોગમાં આવે એવી વસ્તુઓ હતી, તે બધીનો ઢગલો કરી દીધો. જે નકામું લાગ્યું, તે બધું તેણે દરિયામાં ફેંકી દીધું.
પછી પોતાને જે સામાન તેણે પોટલું બાંધી તૂતક ઉપર મૂકયો હતું, તે દુરની બહાર ક્યાંક સહીસલામત જગાએ મૂકવાની જગા તેણે શોધવા માંડી. નાના દુવ્ર ઉપર ખાંચા-યા અને બખેલા તે ઘણાં હતાં. તેમાંથી એક બખોલ, દુરાંદે ઉપર ઊભતાં, તેને હાથ પહોંચે તેટલી ઉચે હતી. તેમાં તેણે પોતાની હથિયાર-પેટી અને કપડાં પહેલાં ગોઠવી દીધાં. પછી આટાના અને બિસ્કૂટના બે કોથળા મૂકી દીધા. ત્યાર બાદ આગળના ભાગમાં તેણે પોતાની ખાધાખોરાકીની ચીજોની છાબડી મૂકી દીધી. ટૉ. ૧૦
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
