________________
પ્રેમબલિદાન હવે પોતાનું ગાંડાળું દોરડું પવનમાં. ઝૂલ્યા કરી અમળાયાપછડાયા ન કરે, તે માટે તેણે તેનો છેડો દુરાંદેના એક લાપા સાથે બાંધી દીધો. પછી એ દોરડાનો ઉપરનો જે ભાગ ખડકની કિનારેથી વળીને નીચે ઊતરતો હતો, તે ભાગ સતત કરપાયા ન કરે, તે માટે ત્યાં સઢના થોડા કકડા વીંટીને બાંધી દીધા.
એ કકડા બાંધી રહ્યો તે વખતે તેણે જોયું કે તેના માથા ઉપર ઊંચે દરિયાઈ-પંખીઓનું આખું વાદળ ઘૂમી રહ્યું હતું. તેઓ બધાં આ ટોચનાં રહેવાસી હતાં; પણ આજે કોઈ નવતર પ્રાણીને ત્યાં રહેવા આવ્યું જાણી, ભારે ઝંઝટમાં આવી પડ્યાં હતાં. છેવટે તેઓએ પોતાનો રસ્તો વિચારી લીધો. તેઓ લ’હોમે પર્વતની ટોચ ઉપર જઈને બેસી ગયાં.
એ રાતે જિલિયાત સારું ઊંધ્યો. જોકે, વારંવાર ઠંડીને કારણે તે જાગી ઊઠતો. બખોલમાં અંદરના સાંકડા ભાગ તરફ પગ રાખીને, અને માથું બખોલના દ્વાર પાસે રાખીને જ તેને સૂવું પડ્યું હતું.
સૂર્યોદય થયે, તેની બખોલનું મોં તે તરફ જ હોવાથી તે જાગી ઊઠ્યો.
કકડીને ભૂખ લાગી હોઈ, તે નીચે ઊતરી પોતાની છાબડી લેવા ગયો, તો છાબડી ત્યાં ન મળે! છાબડી લગભગ બખોલની કિનારી આગળ જ મૂકેલી હોઈ, પવનના જોરથી ઊડીને નીચે પાણીમાં પડી ગઈ હોવાનો સંભવ હતો.
ટૂંકમાં પવને પોતાનો પડકાર જિલિયાતને પાઠવી દીધો હતો!
હવે તેને બિસ્કિટ અને આટાથી જ ચલાવવાનું રહ્યું; તથા લહમે ખડક ઉપર ભૂખે મરી ગયેલા માણસની પેઠે શંખલા-જંતુ ખાઈને. માછલાં તો આ તરફ હોય નહિ. ખડકને વળગતાં એવાં થોડાં શંખલાંછીપલાં તોડીને તેણે સામાન્ય નાસ્તા જેવું કરી લીધું..
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
