________________
જ્યાં જવાય નહિ અને ગયા પછી પાછા અવાય નિહ ૧૪૧ ખડકોની આ ગલી ‘લ’હોમે’ ખડક આગળ જ્યાં પૂરી થતી હતી, ત્યાં એક ખાડી જેવું તેની નજરે પડયું. તે ખાડી બધી બાજુએથી ખડકોથી ઘેરાયેલી હતી.
કદાચ ત્યાં હોડીને લાંગરવાનું સહીસલામત ઠેકાણું મળી આવે એમ માની, જિલિયાતે તેને બરાબર નિહાળવા માંડી; એ ખાડી ઘોડાની ખરીના આકારની હતી. તેનું માં પૂર્વ તરફના પવન બાજુ હતું. આ તરફ ફૂંકાતા બધા પવનોમાં પૂર્વ તરફના પવન હળવા હોય છે.
અને જિલિયાતને બીજી પસંદગી કરવાનો વિકલ્પ પણ કયાં હતો ? એટલે હવા હજુ શાંત હતી તે દરમ્યાન જિલિયાતે પોત!ની હોડી તે તરફ હંકારવા માંડી. ‘લ’હોમે’ પહોંચ્યા પછી તેણે એ ખડીમાં પેસવાનો રસ્તો શોધવા માંડયો.
ખાડીનો ઊંડો ભાગ હતો ત્યાં અમુક પ્રકારનાં ન!નાં મોજાંની લહરો ઊઠયા કરતી હતી, જે અનુભવી ખલાસીની નજરે જ પડી શકે. તેણે સાચવીને અંદર પ્રવેશ કર્યો તથા દોરી નાખી. લાંગરવાનું સ્થાન સારું હતું. ઋતુના ગમે તેવા ફેરફારો વચ્ચે પણ અહીં તેની હોડી સહીસલામત રહી શકે તેમ હતું.
એક કોયડો તો ઊકલ્યો : હોડીને સહીસલામત રાખી મૂકવાનું ઠેકાણું જડી ગયું. પણ હવે પોતાને માટે રહેવાનું કંઈક સ્થાન વિચારી લેવું જોઈએને?
બે સ્થળો તરત જ સૂઝયાં: એક તો પોતાની હોડી જ; તથા બીજું ‘લ’હોમે’ પર્વત ઉપરની સપાટ ટોચ.
આ બે જગાઓએથી ઓટ વખતે ખડકની કિનારીઓ ઉપર થઈને સૂકા પગે જ દુરાંદે સુધી પહોંચી શકાય તેમ હતું.
પરંતુ ઓટ તો બહુ થોડો વખત ચાલુ રહે; બાકીનો વખત તો જિલિયાતને પોતાના રહેઠાણ તથા દુરાંદેથી બારસો ફૂટ જેટલા દૂર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
