________________
૧૪ર
પ્રેમઅલિદાન રહેવું પડે! અને ખડકોની આસપાસનાં પાણીમાંથી ભરતી કે તોફાન વખતે એટલું તરીને આવ-જા કરવી એ પણ અશક્ય.
તો શું દુરાંમાં જ રહેવું?
અર્ધા કલાક બાદ જિલિયાત દુરાંદ તરફ પાછો આવ્યો અને તેના તુતક ઉપર ચડી ગયો.
તેણે કેસ્ટનની મદદથી પોતાના સામાનનું બંડલ તૂતક ઉપર ચડાવી લીધું. કેસ્ટન સાજ સમું રહ્યું હતું અને સારું કામ આપનું હતું. આસપાસ પડેલા કચરામાં સુતારની પેટીમાંથી નીકળી પડેલો વાંસલે તેને મળ્યો. તે તેણે પોતાની ઓજાર-પેટીમાં ગોઠવી લીધો.
જિલિયાતે આખો દિવસ દુરાંદે ઉપર કામ કર્યું: સાફસૂફીનું, તારવણી અને ગોઠવણીનું.
રાત પડતા સુધીમાં તેના લક્ષમાં આટલી વાતો આવી ગઈ :
દુરાંદેનું આખું ખોખું પવનમાં સતત કંપ્યા કરતું હતું. જિલિયાત ચાલતો ત્યારે પણ બધું હાલકડોલક થતું હતું. ખડકો વચ્ચે ખાંચામાં જડાઈ ગયેલા જિનના ભાગ સિવાય કશું સ્થિર કે અડગ ન હતું.
દુરાંદેમાં રહેવું એ તો અશકય હતું. એ આખો ભંગાર મરવા પડેલા બીમાર માણસની સ્થિતિમાં હશે. પવન જરાક જોર પકડે ને કયારે એ બધું તૂટી-ફૂટી જાય એ કહેવાય નહિ.
ઉપરાંત એને વધુ ટેકવીને સ્થિર કરવા પણ કાંઈ કરી શકાય તેમ ન હતું. એવી ઠોકાઠોક કરવા જતાં જ કદાચ બધું એકદમ નીચે તૂટી પડે તે ! એટલે દુરાંદેને બચાવવાની હોય તો એની બહાર જ રહેવું જોઈએ.
તો હવે બે દુદતૂશળો જ બાકી રહ્યા.
‘લ'હોમે' જેવા ખડકોની ટોચ ઉપર સપાટી જેવું બન્યું હોય છે, તે એમની ટોચ કોઈ કારણે તૂટી પડવાથી બન્યું હોય છે. પવન અને પાણીનાં તોફાનો એવા ખડકોની તીણી ટોચને ઝટ તોડી પાડી શકતા હૌય છે. તેમની નીચેની અડગતાનું વેર એ રીતે લેવાય છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
