________________
આવિષ્કાર: અંતરને અને બહારને ૧૧૭ રાત નજીક આવતી જતી હતી, અને કદાચ તોફાન પણ. દુરાંદેના ભંડક્રિયામાં પાણી જેમ જેમ ચડતું ગયું, તેમ તેમ અંદર પુરાયેલા બળદો ગાંગરવા લાગ્યા હતા. પોતાના સિવાય બીજા જીવતા પ્રાણીને એ જ અવાજ કલુબિનને સાંભળવા મળતો હતો, પણ તેય મૃત્યુને નજીક દેખી પોતાની પેઠે હતાશ બનેલાં પ્રાણીઓને!
- દુરાંદે, સુકાન તરફથી ઊંચી રહે અને આગળના ભાગે ઢળતી રહે એ રીતે ખડકમાં પરોવાઈ હતી. કલુબિન એ નીચે ઢળતા ભાગ તરફ આવ્યો. ત્યાં ઊભા રહી તેણે દૂર દૂરની ક્ષિતિજ-રેખા સુધી નજર નાખી.
દગો આચરનાર પણ જગતના તંત્રમાં પોતાને અનુકૂળ કંઈક બનવાની આશા રાખતા હોય છે. જગતનું તંત્ર કંઈક એવું છે કે, પોતાની બદમાશી સફળ નીવડશે, એવી ખાતરી વિના તે પગલું ભરી જ ન શકે. કલુબિનને પણ થોડી વાર બાદ પાછી આશા બંધાવા લાગી: ધુમ્મસના આ તોફાનમાં જે વહાણો આસપાસ લાંગરનાખી સ્થિર થઈ ગયાં હશે, તેઓ હવે પોતાની અવર-જવર શરૂ કરવા માંડશે. અને કદાચ તેમાંના કોઈ આ તરફથી પણ પસાર થશે.
અને વસ્તુનાએ પણ દૂર એક સઢ દેખાયો જ!
તે જહાજ પૂર્વમાંથી આવી પશ્ચિમ તરફ જતું હોય એમ લાગતું હતું. પાસે આવતાં દેખાયું કે, તે એક કૂવાથંભવાળું ‘કટર” જહાજ છે. અર્ધાએક કલાકમાં તે દુની બહુ નજીક થઈને પસાર થવાનું એ નક્કી.
કલુબિન તરત જ બોલી ઊઠયો, “આપણે બચી ગયા!”
એ જહાજ વિચિત્ર બાંધણીનું હતું. કદાચ દાણચોરનું જ જહાજ હશે અને પ્લેઇન મૉન્ટ જ જતું હશે! અરે તેમાં બ્લાસ્કિતો પોતે જ કદાચ હશે! નહિ તો આ તરફ બીજું ચાલુ જહાજ તો હોય જ શાનું? અને એ
બ્લાસ્કિતોનું જહાજ જ હોય, તો પછી પોતાને પેલા ભૂતિયા મકાનમાં વધુ રોકાવું પણ નહીં પડે!
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
