________________
પ્રેમબલિદાન
“અરે, અમારી સાથે ચાલ્યા આવો.” “ના, હું અહીં જ રહીશ.” વ્યર્નસીવાળો હવે બોલી ઊઠયો:–
“કૅપ્ટન જરા લક્ષ દઈને મારી વાત સાંભળે; અત્યારે તમે હાનોઈ ઉપર છો; અહીંથી એક માઈલ તરીને લેઈનમૉન્ટ-પૉઇંટ પહોંચી શકાય. પણ હોડીને તો એ રસ્તે લેવાય નહિ એટલે તેને તે બે માઇલનું ચક્કર ખાવું પડે. પરિણામે બે કલાક પહેલાં કિનારે તે નહીં પહોંચી શકે. તે વખતે અંધારું થઈ ગયું હશે અને ભરતી ચડવા લાગી હશે. તોફાન નજીક આવી પહોંચ્યાના ભણકારા સંભળાય છે. એ સ્થિતિમાં અમારાથી તમને લેવા હેડી મોકલી શકાશે નહિ. અને અહીં તમે ઊભા રહેશે, તે એ તેફાનમાં તણાઈ જશે. માટે અત્યારે અમારી સાથે જ ચાલ્યા આવો.”
પૅરીસિયન બોલ્યો, “અમારી હોડી લગભગ વધારે પડતી ભરાઈ ગઈ છે. છતાં અમારી સંખ્યા તેર જણની છે, એટલે એ અપશુકનિયાળ સંખ્યા મટાડવા પણ તમારે આવવું જોઈએ.”
પેલો સુકાની બોલ્યો --- “આ બધું મારા વાંકે બન્યું છે. અને તમે જ પાછળ રહી જાઓ એ ઠીક ન કહેવાય.”
જ, હું અહીં જ રહેવાનો છું,” કલુબિને મક્કમ અવાજે જણાવ્યું. “આજે રાતે જે તેફાન આવશે તેમાં દુરાંદેના ભુક્કા બોલી જશે. અને કપ્તાન પોતાના જહાજને એકલું છોડી દઈ શકે નહિ. હું મારી ફરજ બજાવતે મારા જહાજ સાથે જ નાશ પામીશ. માટે મારા હુકમનું પાલન કરો – એકદમ હોડી હંકારવા માંડે !”
હોડી હવે આગળ વધવા લાગી, ઇંબ્રાન્કમે જ સુકાન સંભાળ્યું. જેઓ હલેસાં નહોતા વાપરતા તેઓએ હાથ ઊંચા કરી કેપ્ટન કલુબિનને બિરદાવતાં બૂમ પાડી, “હુરા, કેપ્ટન કલુબિન ઝિંદાબાદ!”
પેલો અમેરિકન મુસાફર બોલી ઊઠ્યો, “કેવો કર્તવ્યનિષ્ઠ માણસ!”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
