________________
પ્રેસ-બલિદાન
જહાજ હજુ પૂરેપૂરું સૂર્યપ્રકાશમાં હતું, પણ આ બધી હિલચાલેામાં વખત બગડયો હતો અને ફેબ્રુઆરીની રાત જલદી બેસી જવા લાગી હતી.
૧૦૪
પેલા ગ્યર્નસીના વતની આ ધુમ્મસને પહેલેથી જ નિહાળી રહ્યો હતો. તેણે સેંટ મૅલાવાળાને સંબાધીને કહ્યું, “આ ધુમ્મસ કેટલું બધું ગાઢું છે!”
66
દરિયા વચ્ચે બહુ ભયંકર વસ્તુ કહેવાય.’
“મુસાફરીનું જોખમ જ એમાં રહેલું છે.” ગ્યર્નસીવાળા હવે લુબિન પાસે પહોંચી ગયા.
..
“કૅપ્ટન કલુબિન, આપણે ધુમ્મસમાં સપડાવાના, એ નક્કી.”
66
મારે તે સેટ મૅલેામાં જ થાભી જવું હતું, પણ જૂના અનુભવી કહેવાતા ખલાસીઓએ મને ઊંધી સલાહ આપી અને ઊપડવા
જણાવ્યું.”
“એનો તો કંઈ વાંધા નહિ; કારણ કે, કાલે વળી તેાફાન ન ઊપડે એની શી ખાતરી ? આ ઋતુમાં સારી તુ જોવા થાભેા, તા વધારે ખરાબ ઋતુમાં સપડા, એવું જ બન્યા કરે.”
tr
ઘેાડી વાર બાદ દુરાંદે ધુમ્મસમાં દાખલ થયું. તેની અસર ચમત્કારિક થઈ : જહાજના એક છેડે ઊભેલા માણસ સામા છેડાની કશી વસ્તુ જોઈ ન શકે, એવું બની ગયું. સૂર્ય જાણે ચંદ્ર હોય એવા ઝાંખો દેખાવા લાગ્યો.
અચાનક બધા મુસાફરોને ટાઢના ચમકારો લાગ્યો. તે પાતપેાતાના ડગલા ઓઢવા લાગ્યા. ખલાસીઓએ પોતાનાં જાકીટ ચડાવી લીધાં.
દરિયા હજુ શાંત હતા. પણ એની એ શાંતિ હવે ખૂબ ખતરનાક લાગતી હતી. એ શાંતિના અંચળા હેઠળ શું છુપાયું છે, તેની કલ્પના અનુભવી દરિયાખેડુને આવ્યા વિના ન રહે.
હવે વધુ પૂર્વ તરફ વળવું નિરર્થક હતું. તરત જ કપ્તાને ગ્યર્નસી તરફ વળવાનો અને ઝડપ વધારવાના હુકમ આપ્યો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
