________________
પંખીઓના માળા લૂંટનારાએ પેલા ફ્રેંચ છોકરાની સમીપ રહેવા ખાતર જ તેની પાછળ પાછળ સાથે આવ્યા.
ઘરની પાસે આવ્યા, ત્યારે તેઓને માલૂમ પડ્યું કે અંદર ઝાંખો પ્રકાશ તો છે જ. એક જણે બારીએથી કશું લબડતું હતું તે તરફ ધ્યાન ખેંચ્યું : “એ શું છે?”
“દોરડા જેવું લાગે છે.” “ના, ના, સાપ છે!”
ના, ના, એ તો ફાંસીનું દોરડું છે; ભૂત એવું દોરડું જ વાપરે છે. જોકે, હું ભૂતમાં માનતો તે નથી જ.” પેલા ફ્રેંચ છોકરાએ જવાબ આપ્યો. અને ત્રણ જ ઠેકડામાં તો તે એ ભીંત લગોલગ પહોંચી ગયો. એની એ હિંમત ખરેખર નોંધપાત્ર ગણાય.
બીજા બે પણ તેની પાછળ પાછળ જઈ પહોંચ્યા. ત્રણે છોકરાઓએ હવે ભીંતને કાન અડાડી અંદરથી આવતા વાતચીતનો અવાજ સાંભળવા પ્રયત્ન કર્યો. વાતચીત ચાલતી હતી, પણ ભૂતોની ભાષામાં!
વાત એમ છે કે, જુદા જુદા દેશના દાણચોરોએ આપસઆપસમાં વ્યવહાર માટે એક ભળતી જ ભાષા ઊભી કરેલી છે. એ ભાષા અત્યારે તો ભુલાઈ ગઈ છે, પણ તે વખતે એ ભાષા બહુ પ્રચલિત હતી; અને દાણચોરો સાથે વ્યવહાર રાખનારાઓએ આપસ આપસમાં વિશ્વાસ ઊભો કરવા માટે એ ભાષામાં જ બોલવું પડતું. એ ભાષા બોલે, એટલે સામે દાણચોર તમને પોતાનો સંબંધી માની લે. આપણે તો એ વાતચીતનો ચાલુ ભાષામાં અનુવાદ જ અહીં ટાંકીએ –
“તો વાત પાકી ને?” “હા, હા; પાકી જ વળી.”
તો બ્લાસ્કિતો સાથે ઇંગ્લેંડ જવા ઇચ્છનારો એક માણસ અહીં આવીને રાહ જોશે.”
“ખર્ચની રકમ આપશે ને?” “ખર્ચની રકમ આપશે.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
