________________
૧૬
પંખીઓના માળા લૂંટનારાઓ
૧
ન્યુ કલુબને જૈશનવાર ૉટવાલમાં ગાળ્યા, એ અરસામાં
એ
જ બનેલી એક વિચિત્ર ઘટનાને અહીં નોંધતા જઈએ.
શનિવાર અને રવિવાર વચ્ચેની રાત દરમ્યાન ત્રણ છેાકરા દરિયા તરફથી પ્લોઇનમૉન્ટની કરાડ ઉપર થઈ ગામ તરફ પાછા ફસ્તા હતા. તે છેાકરાએ, દરિયા તરફ ઝઝૂમતા ખડકોની ઊંચી કરાડોમાં પંખીએ બાંધેલા માળાઓના શિકારી હતા. જિલિયાતની વાત કહેતી વખતે એ પંખીઓને અને એ માળાઓ સુધી પહોંચવા પ્રયત્ન કરતાં છેકરાંને બચાવવા તેણે લીધેલાં પગલાંની વાત અમે કરી હતી.
રાત અંધારી હતી. ગાઢાં વાદળના થરથી ક્ષિતિજરેખા ઢંકાઈ ગઈ હતી. ટૉર્ટેવાલના ઘડિયાળમાં હમણાં જ સવારના ત્રણ વાગ્યા હતા. આ છેાકરાઓ આટલા મેડા શાથી પાછા ફર્યા હતા ? વાત એમ બની હતી કે, છેકરા ‘ગલ ’ પક્ષીઓના માળા ફંફોસવા જતાં સમયનું ભાન ભૂલી ગયા હતા અને ભરતીનું પાણી તેની આસપાસ ફરી વળ્યું હતું. એટલે નાની ખાડીમાં જ્યાં તેઓએ પાતાની હોડી લાંગરી હતી, ત્યાં પાછા ફરવું તેમને માટે મુશ્કેલ બની ગયું. ભરતી ઊતરી રહે ત્યાં સુધી તેને એક ઊંચા ખડક ઉપર બેસી રહેવું પડયું.
ઘેર બધાં ચિંતા કરવાનાં જ; અને પોતે પાછા ફરશે ત્યારે માનાં આંસુ અને બાપના લાફા પોતાને મળવાનાં જ છે તેની એમને ખાતરી હતી ~~~ નહીં, નહીં, એ ત્રણમાંથી બે જણને જ એવી
૭૬
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
