________________
केवलं तब्बहुमाण भत्तिवसओ साभिस्संगत्तणेण य 'आरोग्गं बोहिलाभं समाहिवर मुत्तमं दितु' इइवयणं व तहाविहवत्थु - पत्थणं पिनदुटु, विसिट्ठ गुणट्ठाण परिसहेउत्तणेण वागुरसेट्ठिपमुहाणं व एयस्स विसय भासाओ ।
જે કહ્યું તે હિલેાકના માટે તીર્થંકર વંદનાદિ અસદ્ભૂતભાવના આરાપણને કારણે મિથ્યાત્વ છે.’ તે વાત અયુક્ત છે. કેણ નથી જાણતુ કે જિનેશ્વરા તા મેક્ષમાં ગયા. તે કાઈને કાંઇ આપતા નથી કે લેતા નથી. ફક્ત તેમના ભક્તિ અને બહુમાનથી સાભિષ્વ ગપણાને કારણે તથાવિધ (सौ४) वस्तुनी प्रार्थना पशु 'आरोग्य- मोधिताल समाधिवर उत्तम आयो' सेवा (बोगस्ससूत्र ) प्रार्थना વચનની જેમ દોષિત નથી. કેમકે તે વાગુર શ્રેષ્ઠિ વગેરેની જેમ વિષયાભ્યાસરૂપ હોવાથી વિશિષ્ટ ગુણુસ્થાનકના પ્રકના હેતુભૂત છે.
देवद्रव्यादि सिद्धि - ले. पू. आ. लब्धिसू. म. सा. Pg. No. 111
तुम्हारे जैसे श्रद्धाबगैरके आदमीसे पुत्रादिसंसारीकामनाके निमित्त भी श्रद्धापूर्वक धर्मक्रिया के करनेवाले अच्छे हैं । हां, उनकी करणी मोक्षके निमित्त नहीं हो सकती परन्तु पापमयक्रिया नहीं है । मात्र ऐसा कहा जा सकता है कि जैनधर्मकी क्रिया करनी और उसमें संसारकी वाञ्छा रखना ठीक नही है, परन्तु ऐसे धर्म करनेसे पापबंधन होता है ऐसा उल्लेख कहां है ? यह बेचरदासको मूलआगमके किसी पाठसे दिखलाना चाहिये था । हां इतना कह सकते हैं कि - सांसारिक सुखकी लालसा में पड़ कर धर्मकरणीमें लगना सो चिन्तामणिको देकर पांवभर सुवर्ण लेने जैसा है । परन्तु सुवर्ण जितना भी लाभ तो रहाने ? पापागमका सिद्धांत कहांसे आया ?
Jain Education International
(४५)
हे.
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org