________________
શ્રી મહાણીશા
જયંતીઃ હે ભગવન્! તમે એવું ઉપદેશ છે કે, વેામાં અમુક જીવે મેક્ષની યેાગ્યતાવાળા છે અર્થાત્ ભવસિદ્દિક છે; અને અમુક જીવા તેવા નથી. હવે જીવાનું તે ભવસિદ્ધિકપણું સ્વભાવથી છે કે પરિણામથી
મહાવીર હૈ જયંતી! ભસિંહિક જીવા સ્વભાવથી છે, પણ પરિણામથી નથી. જયંતી હે ભગવન્! જે સર્વે ભવસિદ્દિક જીવે સ્વભાવથી જ મેાક્ષની ચેાગ્યતાવાળા છે, તેા ગમે ત્યારેય તે બધા જીવા મેક્ષ પામી જશે; ત્યાર બાદ જગતમાં કાઈ મેાક્ષની યેાગ્યતાવાળુ જ નહીં રહે, મેક્ષને અયેાગ્ય જીવે! જ રહેશે, નહીં વારુ? મહાવીર તે વાત બરાબર નથી. જેમ આકાશની અનાદિ અનંત શ્રીમાંથી પરમાણુ-પુદ્ગળ જેટલા ખંડ કાઢતાં કાઢતાં અનત યુગે વીતી જાય, તે પણ તે શ્રેણી ખાલી થાય નહીં; તે પ્રમાણે બધાય ભસિદ્ધિક જીવા સિદ્ધ થવાની યાગ્યતાવાળા છે, તા પણ લેાક ભસિદ્દિક છ્યા વિનાના થશે નહી.
જયંતી : હે ભગવન્ ! સૂતેલાપણુ સારું કે જાગેલાણ સારું? મહાવીર : હું જયંતી! કેટલાક વાનું સૂતેલાપણ સારું; અને કેટલાક જીવાનું જાગેલાપણું સારું. અધમી લેાકાનું સૂતેલાપશુ જ સારું; કારણ કે તા જ એ લેાકેા અનેક ભૂતપ્રાણીઓને દુઃખ આપનારા ન થાય; તેમ જ પેાતાને કે ખીજાતે ઘણી અધામિઁક ક્રિયાઓમાં ન જોડે. પરંતુ જે જીવા ધાર્મિક છે, તેઓનું જાગેલાપણું સારું છે. કારણુ કે તેઓ અનેક ભૂતપાણીએને સુખ આપનારા થાય છે; અને પેાતાને, પરતે અનેને ઘણી ધાર્મિ ક ક્રિયા સાથે જોડનાર થાય છે.
જયંતી —— હે ભગવન્! સખળપણુ સારું કે દુલપણ સારું? ઉદ્યમીપણું સારું કે આળસુપણું' સારું?
૨૪
--
