________________
ભાગ્યવિધાયક ભામાશાહ. રહેવું પડતું હોવાથી જી હજી સુધી પોતાના વિચાર પ્રમાણે વતી શક નહોતે.
વિજય કેદખાનામાંથી છુટો થયા બાદ ગુપ્ત રીતે ફેજીના મકાનમાં જ રહેતા હતે. ઉદાર દિલના ફેજીએ તેને હિન્દુને યોગ્ય એવી સર્વ પ્રકારની સગવડ કરી આપેલી હતી તેથી તે ત્યાં સુખપૂર્વક રહીને ફેજીની તથા શાહજાદીની મનમાં ને મનમાં ઘણું પ્રશંસા કરતે હતે. એક દિવસે પ્રાત:કાળમાં જ્યારે વિજય ફેજીના મકા નના પુસ્તકાલયવાળા ઓરડામાં બેઠે બેઠે એકાદ સંસ્કૃત પુસ્તકનું અવલોકન કરી રહ્યો હતો, ત્યારે એક બુરખાવાળી સ્ત્રીએ એ એરડામાં પ્રવેશ કર્યો. વિજય પુસ્તકાલકનના કાર્યમાં એટલે બધે મશગુલ થઈ ગયું હતું કે તેને એ સ્ત્રીના આગમનની કશી પણ ખબર પડી નહિ. પેલી સ્ત્રીએ તેને પોતાના કાર્યમાં તલ્લીન થયેલ જોઈને તેનું ધ્યાન પોતાની તરફ ખેંચવાની ખાતર ધીમેથી ઉધરસ ખાધી. તે સ્ત્રીએ વિજયનું ધ્યાન પોતાની તરફ ખેંચવાને અજમાવેલે ઉપાય આબાદ નિવડ્યો. કારણ કે વિજયે તુરતજ પુસ્તકને બંધ કરીને તેની સામે જોયું અને તેના બુરખા વિગેરેની ઢબ ઉપરથી તેને કેઈ અમીરની સ્ત્રી ધારીને તે તેને માન આપવાને આસન ઉપરથી તુરતજ ઉભું થઈ ગયે. વિજયને સાવધ થયેલ જઈને તે સ્ત્રી ઓરડાના મધ્ય ભાગમાં આવી અને પોતાના મહેડા ઉપરથી બુરખાને દૂર કરીને તેની સામે અર્થસૂચક દ્રષ્ટિએ જોતી ઉભી રહી. વિજય એ સ્ત્રીના લાવણ્યને અને તેના સંદર્યને નિહાળીને આ યમાં લીન થઈ ગયે. વિજયે જોયું કે તે સ્ત્રી પચીસેક વર્ષની પરમ વનવતી મુસલમાન તરૂણ હતી. દાડમની કળીઓને લજાવે તેવા તેના તીણા દાંત હતા, પોપટની ચાંચને શરમાવે તેવી તેની સીધી લાંબી નાસિકા હતી, મૃગેલેશન જેવાં તેનાં નેત્ર અણ. આળાં અને વિશાળ હતાં, શિવ ધનુષ્ય જેવી તેની કાળી ભમરો હતી, શરદપૂર્ણિમાના નિર્મળ ચંદ્ર જેવું તેનું ગળ વદન હતું, પરવાળાં જેવાં તેનાં અધર હતા અને સુવર્ણ કળશ જેવાં તેનાં સ્તન હતાં. આવી રૂપનિધાન તરૂણીને જોઈને વિજય કેવળ મહમુગ્ધ થઈ ગયો અને નિર્જીવ પુતળાની જેમ અવાફ અને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org