________________
જીવન ઝરમર
- ૫ જવું એટલે શું? એ જાણવાની તીવ્ર ઈચ્છા હતી એટલે ફરી ફરી પૂળ્યા જ કર્યું. એટલે પિતાજીએ કહ્યું, ‘‘ગુજરી જવું એટલે શરીરમાંથી જીવ નીકળી જવો. હવે અમીચંદકાકા હાલી ચાલી કે બોલી શકશે નહીં. ખાવુંપીવું કશું કરી શકશે નહીં. માટે તેને તળાવ પાસેના મસાણમાં બાળી આવશે.'' પછી તો તેઓ તળાવે ગયા. ત્યાં બાવળ ઉપર ચડી બળતી ચિતાને જોઈ. ત્યાં જ તેઓ વિચારમાં ડૂબી ગયા. સાત વર્ષની કુમળી વયે પૂર્વજન્મના સંસ્કાર જાગ્યા. જાતિસ્મરણ જ્ઞાન ઉદ્ભવ્યું. મનનાં મંથન અને વલોવાટથી મહાન ગ્રંથો લખાયા. વૈરાગ્ય વધવા લાગ્યો. ‘અપૂર્વ અવસર આવ્યો એમ સં. ૧૯૫૩માં લખેલા નીચેના કાવ્યમાં પોતે જણાવે છે:
ધન્ય રે દિવસ આ અહો, જાગી રે શાન્તિ અપૂર્વ રે, દશ વર્ષે રે ધારા ઊલસી, મો ઉદય કર્મને ગર્વ રે... ધન્ય
ઓગણીસસે ને એકત્રીસે આવ્યો અપૂર્વ અનુસાર રે ઓગણીસસે ને બેતાલીસ, અદ્ભુત વૈરાગ્ય ધાર રે... ધન્ય
સં. ૧૯૪૯માં એક પત્રમાં પોતે જણાવે છે કે, ““પુનર્જન્મ છે – જરૂર છે. એ માટે હું અનુભવથી હા કહેવામાં અચળ છઉં.''
નાની વયમાં વૈરાગ્ય થવાનું કારણ અને વિવેકની પ્રાપ્તિથી જે તત્ત્વબોધ થયો તેનું મુખ્ય કારણ શ્રીમદ્ જાતિસ્મરણ જ્ઞાનને ગણાવે છે. હાલની ઉંમર તો ભલે ને દશ વર્ષની હોય પણ પાછળના ભવના જ્ઞાનને લઈને આ તત્ત્વબોધ થાય છે એમ તેઓ કહેતા.
