________________
બપ્પભટિરિજીનું જીવન-વૃત્તાન્ત,
૨૫ શસ્ત્રને ચળકાટ, વીર–વર્ણના, ભટ્ટને કોલાહળ ઇત્યાદિ અભિનય પૂર્વક અપૂર્વ રસ જમાવ્યો. આથી તો આમ રાજા તેમજ તેને સુભટે એકદમ તરવાર ખેંચી “મા” “મારો' કરતા ઊભા થઈ ગયા.
આ સમયે બન્ને આચાર્યોએ પિતાનું અસલ રૂપ પ્રકટ કર્યું અને રાજાને કહ્યું કે આ તો નાટક છે, કથા-યુદ્ધ છે. આથી સર્વે શરમિંદા પડી ગયા. ત્યાર પછી તેમણે રાજાને ઠપ આપતાં કહ્યું કે તમારી માન્યતા મુજબ અમે શંગારના અનુભવી છીએ, પરંતુ શું સાથે સાથે અમે યુદ્ધના પણ અનુભવી છીએ ? અમે તો સાફ કહીએ છીએ કે જેમ શસ્ત્ર દેખીને હરણ કંપે, તેમ અમે પૂજીએ છીએ; વળી અમે તો બાલ્યાવસ્થાથી વ્રત ગ્રહણ કર્યું છે એટલે અમે તો શસ્ત્રથી વધારે બીએ છીએ. પરંતુ હે રાજન! સરસ્વતી દેવીની સહાયથી ગમે તે રસનું અમે એવી અપૂર્વ રીતે વર્ણન કરી શકીએ છીએ કે જાણે તે સાક્ષાત જીવતો હોય તેમ ભાસે.
આ બનાવથી રાજા આ બની ગયો અને શરમને માર્યો નીચું મુખ ઘાલીને ઊભો રહ્યો. તેણે બંને સૂરિજીની ક્ષમા યાચી અને બપ્પભદ્રિજીને પણ પ્રણામ કર્યો. વિશેષમાં તેણે બંને સૂરિજીને કહ્યું કે મારા ગુરૂ બપ્પભટ્ટિજીએ જેવા આપને વિદ્વાન અને ચારિત્રવાન કહ્યા હતા તેવાજ આપે છે. ત્યાર પછી નન્નસૂરિજી અને ગોવિન્દસૂરિજી કેટલેક કાળ વીત્યા બાદ બપ્પભજીિની રજા લઈને પાછા મોઢેરક ગામમાં ગયા.
એક વખત એ પ્રસંગ બને કે આમ રાજાની પાસે એક ગાનારાનું ટોળું આવ્યું અને તે ટોળામાંની એક સુંદરી મધુર સ્વરે ગાવા લાગી. આ સુંદરીનું રૂપ જોઈને તેમજ તેનો કિન્નર સમાન સ્વર સાંભળીને રાજા કામાતુર થઈ ગયે અને તે બોલી ઊઠયો કે--
"वक्त्रं पूर्णशशी सुधाऽधरलता दन्ता मणिश्रेणयः
कान्तिः श्रीर्गमनं गजः परिमलस्ते पारिजातद्रुमः । वाणी कामदुघा कटाक्षलहरी सा कालकूटच्छटा
તત્ િવન્દમુ!િ ઈમરાધિ રુપો ? ”—શાર્દુલ અર્થત હે ચન્દ્રસમાન વદનવાળી વનિતા ! તારૂં મુખ પૂર્ણિમાના ચન્દ્ર જેવું છે, તારી અધર–લતા અમૃતમય છે, તારા દાંત મણિની એણિઓ જેવા છે, તારી કાનિત લક્ષ્મીના જેવી છે, તારી ચાલ કુંજરને મળતી આવે છે (એટલે કે તું ગજગામિની છે, તારા શ્વાસનો ગંધ પારિજાતકના વૃક્ષ જેવો છે, તારી વાણી કામધેનુ જેવી ફિલદાયિકા) છે અને તારી કટાક્ષ–લહરી તો કાલકૂટ વિષની છટાસમાન છે. તે હે ચન્દ્રવદને! શું તારી ખાતર દેએ ક્ષીર–સમુદ્રનું મંથન કર્યું હતું વાર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org