________________
गद्यभाग
पंदरमो सैको प्राचीन गुजराती गद्यसंदर्भ[ गु० वि० ]माथी
संवत् १४११-तरुणप्रभ" राजा अनइ महामात्यु बे जणा अश्वापहार-इतउ अटवी-माहि गया. भूखिया हुया. वणफल खाधां. नगरि आविया । राजा सूपकार तेडी करी कहइ 'जि के भक्ष्यभेद संभवई ति सगलाई करउ' सूपकारे कीधा, राजा आगइ आणिया. राजेंद्रि चीतविउं–मधुर मोदक-पूपकादिक भक्ष्यभेद पाछेई भाविसिइं इणि कारणि पहिलउं बाकुल-ढोकलादिक भक्ष्यभेद भषी करी पाछइ मधुराहारभक्षणु कीधउं. किसइ कारणि ? जिम सवहीं आहारतणा स्वाद लिउं. महतइ पुणि जीमी करी वमन-विरेचनादिकु कीधउं. राजेंद्रि पुणि सर्वाहारभोगलुब्धि हूंतइ वमन-विरेचनादिकु न कीधउं । तिणि आहारि दोषि राउ मूयउ।” पृ० ५
“ गच्छि एकि लघु क्षुल्लकु एक वरसालइ बाहिरि बालकह-माहि वाहलइ त्रेपणउं पेट हेठइ देई अनइ तरिवा लागउ. महात्मा आविया, चेला तरता देखी करी वढई ति तेतलई गुरु आविया. गुरि कहिउं--- " महात्माउ! चेलउ लहुडउ, भोलउभागडउ. म अडवडाउ ( वडवडाउ) ते ती वार चेलउ परहंसिउ. गुरे भणिउं—म वच्छ उगउ रहि. को काई नही कहइ, तउ चेलउ घणेरउं परहंसिउ. गलसरण भरिवा लागउ. गुरे माथइ हाथु देई करी आपणपा आगइ कीधउ, वसति आविया.” पृ० ४८
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
