________________
३४२
गुजराती भाषानी उत्क्रान्ति
' माझि ' तथा ' मध्ये ' ऊपरथी 'माधि' अने ते ऊपरथी 'माहि' ( पृ० २५७ ).
'सद्दाविय' ‘भराविय' 'आरोही' ए बधां संबंधक भूतकृदंतो छे अने एनी घटना विषे आगळ ( पृ०२८८, १११ ) कवाई गयुं छे.
अहींनो ' पच्छलु' शब्द 'पाछळ' अर्थनो सूचक छे. जंबूस्वामिरासमां वपरायेलो ' पाछलिउ ' अने आ ' पच्छलु' ए बन्नेनुं मूळ एक ज छे.
रासु, देसदेसंतरु, धरिउ, कप्पिउ, कारिउ, वायइ, ऊडई, मंडपु, उद्धरिउ, गलइ, झलहलइ, पुत्तलिय, कराविउ, कसमीर, गलियु, आविउ, वलंतउ, करंतह, दीठु, आविय, जोएसि, ठामिठामि, पामेइ, सोहए, आवइ, जइजइकार, देहलिहि ( सप्तमी विभक्ति) वगैरे. ए बधा शब्दो सर्वथा स्पष्ट छे. अने तेना अर्थो पण तेवा ज छे.
' ठामिठामि' सप्तमी विभक्तिनुं रूप छे. 'ठाम'नुं मूळ धातुमां छे.
‘ घरि ' ' आरामि' ‘जसि' वगेरे तृतीया विभक्तिवाळां रूपो छे. ' विलेवतणीय' एटले विलेपन संबंधी ( इच्छा ) विलेप - ' विलेव ' ने 'तण' लाग्या पछी 'रामतणी कहानी पेठे ' विलेवतणीय' ए ' विलेवतण' नुं स्त्रीलिंगी रूप छे अथवा ' मदीय'नी पेठे संबंधसूचक ' ईय', 'तण'ने फरी वार लागेलो छे.
'स्था'
'पहिलाइ ' एटले 'पहेले' अने 'बीजइ' एटले 'बीजे - ए बन्नेमा लागेलो अन्त्य 'इ' सप्तमी सूचक जे.
अहीं 'तुं' सर्वनाम ' तुं' ना अर्थे वपरायेलुं छे. आगली कृतिओमां आ रीते स्पष्टपणे 'तुं' नो प्रयोग न हतो.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
