________________
શ્રી રાયપસણુઈય સુત્ત
૧૩૩
કે જસતના મોટા ભારાને ઉપાડવા સમર્થ છે, તેમ તે જ તરુણ પુરુષ જ્યારે ડેસ થાય અર્થાત ચામડી બધી લબી ગએલી, ગાત્ર તમામ ઢીલાં, દાંતે બધા ખરી ગએલા અને ચાલતાં લાકડીને ટેકે લીધે એ ઘરડે થાય, ત્યારે એવા મોટા ભારને ઉપાડી શકતો દેખાતું નથી.
હે ભંતે ! તરુણ મટી એ એ ડેસ થએલે પુરુષ, એવા મોટા ભારને પણ ઉપાડી શકતે દેખાય, તે હું એમ માનું કે જીવ જુદે છે અને શરીર જુદું છે, અન્યથા મારી માન્યતા જ બરાબર છે.
કેશી કુમાર બોલ્યા -
હે પએસીએવડો મોટો ભાર તે કઈ હટ્ટાકટ્ટો પુરુષ જ ઉપાડી શકે. વળી, એવા હટ્ટાકટ્ટા તરુણ પુરુષની પાસે ભાર ઉપાડવાનાં સાધને બરાબર ન હોય તે એ પણ એવા ભારને ન ઉપાડી શકે. ધાર કે, કઈ હદ્દોકો તરુણ પુરુષ તે છે, પણ તેની પાસે ભાર ઉંચકવાની જે કાવડ છે, તે પાતળી અને ઘુણે ખાધેલી છે, કાવડનાં શિકાં દેરડાં અને વાંસની સળીઓ એ બધુંય એવું સહેલું છે, આમ હોવાથી એ બળવાન પુરુષ પણ એ ભારને ન ઉઠાવી શકે અર્થાત્ ભાર ઉપાડવામાં સુદઢ શરીર ઉપરાંત બીજી પણ કળવકળ હોવી જોઈએ અને ઉપકરણે પણ પૂરતાં હેવાં જોઈએ. તરુણું મટી પેલા ડેસા થએલા પુરુષ પાસે એ બધું હોત, તે એ પણ એવો ભાર જરૂર ઉપાય શકત; માટે તારે એમ માનવું જોઈએ કે શરીર અને જીવ જુદાં જુદાં છે પણ તે બને એક નથી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
