________________
૧૯૨ - – ૧ – આગમ જાણો !
192 કદાચ કોઈ જૈન કોઈ કર્મોદયે ઝૂંપડામાં રહેતો હોય તો પણ તેને ગૌરવ હોય કે “મને જૈનશાસન મળ્યું છે. દિવસમાં એકવાર ખાવા લખું અનાજ મળ્યું હોય તો પણ એને થાય કે - મારા જેવો કોઈ પુણ્યશાળી નથી. કારણ કે, “મને જૈનશાસન મળ્યું છે. તમને છે આ ગૌરવ મહાનુભાવ ? સંતોષની મસ્તી પુણિયા શ્રાવક માણતો :
ભગવાન મહાવીરસ્વામીના જીવનકાળમાં થયેલ પુણિયા શ્રાવકનું જીવન તો તમે સાંભળ્યું જ હશે ? એમની આર્થિક સ્થિતિ સાવ જ નબળી હતી. ઘરમાં પતિ-પત્ની બે જ જણ હતાં, છતાં બંનેનાં બે ટંક પેટ ભરી શકે તેવી સ્થિતિ ન હતી. બન્નેય એકાસણું કરીને એકવાર જ ભોજન કરતા અને સંતોષની મસ્તીમાં જીવતાં.
ગામના મહાજનને થયું કે, પુણિયો આપણો સાધર્મિક છે. તેની આર્થિક સ્થિતિ સારી નથી. બજારમાં પણ એ મર્યાદિત સમય માટે જ આવે છે, મર્યાદિત વેપાર કરે છે. તેથી વધુ કમાણી થતી નથી. આપણે તેને મદદરૂપ થવું છે, એમ વિચારીને મહાજને નક્કી કર્યું કે, તે પુણી ખરીદવા આવે તો બજાર કરતાં સસ્તા ભાવે તેને પુણી આપવી. એ ચાલુ ભાવે વેચશે એટલે નફો થોડો વધારે થશે અને એનું ગુજરાન સારી રીતે ચાલી શકશે. જ્યારે પુણિયો બજારમાં ખરીદી માટે ગયો અને પુણીના ભાવ રોજ કરતાં ઓછા જાણ્યા ત્યારે તેણે પૂછયું, “આમ કેમ ?” કારણ કે આજની જેમ ત્યારે ભાવોમાં ચડાવ-ઉતાર આવતા ન હતા. જવાબ મળ્યો કે, “મહાજને નક્કી કર્યું છે કે તમને બજારભાવ કરતા સસ્તી પુણી આપવી.' જવાબમાં એણે ના પાડી દીધી. એને હતું કે, “મારે કોઈની દયા ઉપર જીવવું નથી. જેને માથે ત્રણ લોકનો નાથ હોય તે કોઈની દયા ઉપર શું કામ આવે ? એની ખુમારી કેવી હોય? - એનો આ નમૂનો છે.
મગધનો માલિક એના આંગણે આવ્યો તો “કાંઈક લાભ લુંટી લઉં' - એમ એને નહોતું થયું. આટલી ઓછી આવકમાં પણ એ શ્રાવકના નિત્ય કર્તવ્યરૂપ રોજ દેવ-ગુરુની ભક્તિ કરે છે, સ્વદ્રવ્યથી પુષ્પ પગર ભરીને પ્રભુની પૂજા કરે છે. પૂજામાં લખ્યું છે કે –
જિમ પુણિયો શ્રાવક રે, સંતોષ ભાવ ધરે, નિત્ય જિનવર પૂજે રે, ફલના પગર ભરી.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
