________________
૨૩૩
विरचिता]
श्रीवीरस्तुतिः
સ્પષ્ટીકરણ પાઠાન્તર-વિચાર– પંડિતજીની આવૃત્તિમાં આ પદ્યનું પૂર્વાર્ધ નીચે મુજબ છે –
"कह पयडीअदिसासं पि वहसि रूवं पयासिअदिसासं." આનું વિવરણ કરતાં વદ અને ઘરની વચ્ચે અવગ્રહ સૂચવી તેમણે એવો અર્થ કર્યો છે કે “હે જિન! તું જે જાતના રૂપને ધારણ કરે છે તે અપ્રકટિતદિગાસ્ય છતાંય પ્રકાશિત દિગાસ્ય છે ખરી રીતે તો જે રૂપ દિશામુખોને ન પ્રદાવતું હોય તે દિશાઓને પ્રકાશિત કરે ખરૂં? ન જ પ્રકાશિત કરી શકે. આમ છતાં ય તારું રૂપ તો વિચિત્ર છે.”
આ પ્રમાણે વિરોધાત્મક અર્થ સૂચવ્યા બાદ તેઓ કયે છે કે—“આ પૂર્વાર્ધ બરાબર સમજાતું નથી.” અશુદ્ધ પાઠ હોવાથી અર્થ કુરે નહિ એ દેખીતું છે એટલે આમાં કંઈ પંડિ. તજીને દોષ નથી. પરંતુ શારીલિi નું અઘટિતાિણ સૂચવતાં તેમણે જવાનું જે પ્રતિ રૂપાન્તર સૂચવ્યું છે તે શું ચિત્ય નથી? રૂપ-સિદ્ધિ
સર્વગoથી વિશ્વાસનું વિરાર બને. બા-૦થી વીરા થાય અને “રા સાથી વાત થાય. “વિંરાહ્યકુંજ' (૮-૧-૨૮) સૂત્રથી āિરાતિનું વિસતિ થાય. કારણથી એનું વિજ્ઞપ્તિ થાય. શનિ-સિદ-વિરારત (૮-૧-૯૨)થી વીતિ થાય. ત્રિયામવિતા (૮-૧-૧૫)થી વીસ થાય. “સચ૦ થી શીલા થાય.
તોડા (૮-૧-૧૨૬) સૂત્રથી નાનામૃતનું નયનમત રૂપ થાય. ––થી નયનામા, “વ થી નયનામય અને “નો જડ થી નથામા થાય છે.
अविरामं पि जइमयं अवस्टुिं तिहुअणस्स वि वरिदै ।
कह निच्छिअंपि मुणिवइ ! अणिच्छिअं देसि सुहनिवहं ॥ १८॥ [अविराममपि यतिमयं (यतिमतं) अवरिष्ठं (अपरेष्टं) त्रिभुवनस्यापि वरिष्ठम् । कथं निश्चितं अपि मुनिपते ! अनिश्चितं (अनिष्टं) ददासि सुखनिवहम् ॥]
૧ આનો પરિહારરૂપ અર્થ પંડિતજીએ સૂચવેલ નથી. ૨ વિંરાતિ વગેરે શબ્દોના અનુસ્વારનો લોપ થાય છે. ૩ નિહા, હિંદ, વિંર અને વિંશતિ શબ્દના ૬ ને શું થાય, ૪ વિદ્યુત શબ્દને છોડીને નારીજાતિવાળા શબ્દોના અંત્ય વ્યંજનનો મ થાય છે. ૫ ને જ થાય છે.
ઋષભ૦ ૩૦
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
