________________
(૧૬૦)
'
‘ભ્રમરા જાણુઇ રર્સાવરસા ને ચુબઇ વણુરાઇ ભ્રુણ્ય કયા જાણુઈ આપા જે સુક્કુ લક્કડ ખાઈ પરંતુ સેન્ટ્રલ લાઇબ્રેરીમાં આની ત્રણ પ્રàા ( આમાં પુસ્તકનું નામ માધવાનળ નાટક આપેલુ છે પણ તે ખાતુ છે. બીજી ક્યાઓ જેવાજ રૂપમાં આ કથા છે) છે તેમાંથી નીચેના દુહા તારવી કાઢેલા છે:
એક
સમસ્યા.
પિયુ પવાસા ચાલિક બાલા વિરહ જલાઈ વિસદ્ધર તિણિ ભાત લિખ્ય તિણિ દીવડા ઉલાહી ત્રિપુર ન દીધઈ સંકરઈ રામાયણ હણુએણ ભારહ ભીમ ન દીધઈ સાથે મે દિદ્ધિ પ્રિયેણ કામક ઢલાવિસ્તુવિલાપ.
પઢિયડા ફૂટ પસાઉ કિર ઉત! દુ:ખ સહેસિ પિય માણસ વિયુદ્ધ યિયા વિયં કાઠુ કરેસિ કરવતડી કરતાર જૐ સિરિ દીજઈ તાહરઈ તહ તું જાણી સાર વેદન વિદ્યાતણુઈ પાણી તણુઈ (વિષ્ણુ) કદાવા જિમ ટઈ ડિયક તિજ માણસ હાઈ સાચૐ નેડુ તિ જાણુવ સંસ્કૃત કથા એમાં માધાની પૂર્વ જન્મના શાપની વાત આવતી નથી અને તે ગુજરાતી કથાઓ કરતાં ઘણીજ ટુકી છે. સંસ્કૃત
,,
૧. પ્રિય પ્રવાસે ચાલ્યા, ખાલા વિરહથી બને છે. તેથી વિસહર (સર્પ) ભાતે લખ્યું છે. અને તેથી દીવા એલાય છે. ૨. હનુમાને. ૩. ભારત. ૪. દીધી. ૫. હું હ્રદર્ય પ્રસાદ કરીને ફ્રૂટ કેટલાં દુ:ખ સડ્રેસ ! પ્રિય માણસથી વિયુક્ત હૃદય જીવીને શું કરીશ ?
૬. હું વિધિ, ને તારા માથા ઉપર કરવત મૂકાય તે વિયેાગની વેદના તું ણે. છ પાણી વિના કાદવની પેઠે જે માણસનું હૃદય વિયોગથી ફાટે તે માણસ છે અને સાચે નેહ પણ તે જાણવા,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
